Quand vient l'automne op Moviemeter (3,64)
Mijn tweede Ozon-film in ongeveer een week tijd. Het blijft wonderlijk om te zien hoe makkelijk de regisseur laveert tussen verschillende genres, iets wat ik eigenlijk verder vooral van een Michael Winterbottom ken. Niet alles is dan ook even goed, maar je herkent doorgaans de meesterhand wel. In deze film speelt hij met 'iedereen verdient een tweede kans', waarbij het beurtelings aan ons en aan de regie is om op het verkeerde been te staan voor wat betreft de bedoelingen van de hoofdpersonen. Dat is knap, het leidt tot een rustig kabbelend verhaal met een reservoir aan ondertonen en verwachtingen.
De gepensioneerde Michelle zorgt voor alles en iedereen in haar omgeving: haar tuintje, haar huisje, haar inwendige mens en ook haar beste vriendin Marie-Claude kan op steun rekenen. Michelle rijdt haar steeds naar de gevangenis waar Vincent, de zoon van Marie-Claude, zijn tijd uitdient. Tijdens de boswandelingen kan haar vriendin haar ei kwijt over de zorgen voor de toekomst. Ondertussen plukken de dames paddenstoelen die Michelle wil gebruiken voor morgen, als haar dochter Valerie komt lunchen.
Dat gaat mis, er blijken foute paddenstoelen tussen te zitten en Valerie - toch al geen hoge pet op van haar moeder- legt bijna het loodje. Valerie verdenkt haar moeder van opzet, langzaam krijgen we inzicht in waar de wrok van de dochter vandaan komt: die heeft alles te maken met het ooit geheime verleden van moeder. Valerie vertrekt direct terug naar Parijs en ontneemt haar moeder daarmee de kans op een fijne vakantieweek met haar kleinzoon.
Ondertussen komt Vincent vrij, hij krijgt van Michelle de kans om zijn bestaan opnieuw op te bouwen. Ze bezorgt hem klussen en financiert zelfs een nieuw project voor hem. In al zijn dankbaarheid gaat Vincent proberen te bemiddelen tussen Michelle en haar dochter maar dat had hij beter niet kunnen doen.
Met; Helene Vincent, Josiane Balasko, Ludivine Sagnier, Pierre Lottin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten