vrijdag, december 05, 2008

Niet helemaal to the Max

Vorm is ongrijpbaar, zo heet het in de sport. Zo heet het overigens ook in de muziek. Live concerten kunnen staan of vallen met de sprankeling die de band weet over te brengen.

Kwas afgelopen woensdag in de Max bij een concert waar op dat moment heeeeel veel mensen bij hadden willen zijn. Daags ervoor was bekend geworden dat "Dear Science' door de vaderlandse popjournalisten was uitgeroepen tot plaat van het jaar en wij gingen fijn aanschouwen hoe dat live klonk.

Dat viel niet mee. Waar de plaat sprankelt, kronkelt en verrast deed TV on the Radio nu lang de indruk wekken dat Amsterdam de laatste plek was van een zeer lange toernee. De uitverkochte zaal werkte ook niet mee, want hoe voller de Max hoe armzaliger het geluid. Er werd dan ook meer gepraat dan geluisterd, ja: boeien!

Pas aan het eind kwam iets over van de vindingrijke brille die de nummers kennen. het laatste half uur toonde het publiek de avontuurlijkheid waar het gezien de voortekenen recht op had.
Een zesje dus, of een krap zeven-minnetje voor de multiculti-ers uit New York, die volgens mij gewoon nog een plaat of twee door moeten groeien. Dán ga ik weer kijken

Geen opmerkingen:

Un Monde (aka Playground) - Laura Wandel

Un Monde op IMDb (7,3)   Un Monde op Moviemeter (3,57) Oef, wat komt dat toch altijd keihard binnen; films over pestgedrag zijn eigenlijk ve...