Ach, hield onze politicus van het jaar maar een beetje van film. Wellicht zou ie dan ook deze gaan bekijken. En wellicht zou ie dan wat andere invalshoeken krijgen voor zijn stupide vluchtelingenverhaal. Deze film is in diverse varianten al eens gemaakt, maar belicht toch het vluchtelingenprobleem eens van een andere kant. Wat er hier nog aan ingrediënt wordt toegevoegd, is aantonen dat er niet zoiets als een groep bestaat. Dat de vluchtelingen heel heel divers is. En dat men daarbij dus allemaal zijn andere redenen heeft om op zoek te gaan naar het voor hen beloofde land.
Een drietal Guatemalteekse jongeren verwacht het in eigen land niet te gaan vinden, het geluk. Weinig economische vooruitzichten, sloppenwijk-leven , vies en gevaarlijk en ongezond. Men probeert via Midden-Amerika de grens van de VS te bereiken. Een van de drie is een meisje dat met voorbedachten rade de borsten in snoert, de haren afknipt omdat ze denkt als jongetje meer kans heeft de reis succesvol te beëindigen.
De eerste poging mislukt, men wordt teruggetransporteerd maar probeert het opnieuw. Ditmaal sluit een andere jongen aan die van begin af aan slecht geaccepteerd wordt omdat hij duidelijk Indiaans bloed heeft (Peruviaan? Chileen? Wie zal het zeggen?). De onderlinge competentiestrijd wordt een extra barrière om uiteindelijk in Amerika te geraken.
De weg kent vele hobbels, is gevaarlijk en zal uiteindelijk niet het complete trio op de eindbestemming brengen. Tot die tijd worden de onderlinge verhoudingen danig op de proef gesteld. En dat alles voor een beetje meer geluk dan op de thuisplaat.
Het zet je tot denken. Het maakt dat je je schaamt voor de politici die praten over quota, die praten over louter hun eigen landgenoten en de rest aan hun lot overlaten. Deze film is goed. Voor dat specifieke doel is ie heel goed. Ga eens nadenken over mensen, ipv over getallen en over geld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten