Sympathieke animatiefilm. Dat zult u mij niet vaak zien opschrijven, maar ik maak met plezier een uitzondering. Heb goede dingen gehoord over deze film, dus ik zette me over mijn zelf opgeworpen drempeltjes heen en ging eens een tekenfilm kijken. En dat beviel wel. Fijn kabbelend verhaal, vriendelijk personage en een mooie gelaagde weergave van de state of mind van de dame in kwestie.
Louise is een oudere mevrouw die haar zomers doorbrengt in een badplaats die ze al sinds haar jeugd bezoekt. Wanneer de zomer voorbij is, kuiert ze op haar gemak naar het station om de laatste trein van het seizoen te pakken en de terugreis naar "de wereld " te aanvaarden.
Ze blijkt te laat voor de trein, haar klok bleek stil te hebben gestaan. Ze is daarmee dus alleen achtergebleven in het kleine stadje aan het strand. Alles zal ze alleen moeten doen, ze moet aardig aan de bak om te overleven en zal zichzelf een aantal malen moeten overwinnen.
Op hetzelfde moment blijkt eigenlijk dat ze het allemaal ook wel prettig vindt: het is veel minder lawaaiig, geen vervelende types om zich heen en de tijd en de dagindeling geheel aan haarzelf.
Gaandeweg de film leren we dat dit een fraai symbolische weergave is van Louise's geestelijke gesteldheid. Ze blijkt aan enorme vergeetachtigheid te lijden en zit daardoor eigenlijk opgesloten in haar hoofd en in haar leven. Alleen, dat wordt al snel duidelijk. Natuurlijk zijn er flarden, natuurlijk komen er jeugdervaringen terug, waardoor Louise in ieder geval enigszins kan ordenen hoe het nu allemaal zo gekomen is. Ze blijft razend optimistisch, ze is er eigenlijk enorm geschikt voor: de eenzaamheid is soms ook haar uitkomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten