Ad Astra op IMDb (6,5)
Heus waar, ik probeer het echt. Af en toe duik ik in genres die me niet goed liggen, om te kijken of ik kan ontdekken waarom ze bij anderen toch zo populair zijn. Het was weer eens tijd om een science fiction-verhaal te ondergaan en over deze had ik toch iets andere input gehoord dan over de doorsnee scifi-titels.
Ik kon deze inderdaad wel hebben, al verslapt mijn aandacht steeds zodra het over techniek en snufjes in de ruimtevaart gaat. Maar het menselijke deel van deze film, daar ging het voor mij om.
Eerste wat we doen is de toekomst instappen. Er zijn dan al permanente stations op de maan en op Mars gerealiseerd, de mens maakt zijn uitstapjes al een stuk verder de huidige Virgin- of Amazon-reisjes. We maken kennis met Roy McBride, een astronaut. En een goeie ook: Roy beseft de zwaarte van zijn vak en is om die reden nauwelijks contacten en relaties aangegaan op aarde, omdat hij weet dat zijn vak vereist dat hij zelden hier maar vaak elders aanwezig is.
Roy wordt gerekruteerd om een woeste stenenstorm in de buurt van Neptunus te bedwingen omdat dit de ruimtevaart aldaar belemmert. Roy hapt toe, maar we weten dan al dat hij nog een achterliggende reden heeft: ergens in het bovenaardse zwerft zijn vader nog rond. Die man, een begenadigd ruimtevaarder, heeft op een gegeven moment de kont tegen de krib gegooid en heeft zijn missie afgebroken om verder te kunnen gaan op de zoektocht naar buitenaards leven. Die tocht was hem belangrijker dan het zoveelste ruimteonderzoekje.
Het gedrag van zijn vader heeft ertoe geleid dat Roy ook scherp in de gaten gehouden wordt, de leiding vertrouwt hem niet 100 procent. Roy zet door en doet uiterste inspanningen om zich op de volgende missie naar Neptunus geplaatst te krijgen. Het wordt een schaakspel met meer pionnen dan koningen.
Met : Brad Pitt, Tommy Lee Jones, Donald Sutherland, Ruth Negga
Geen opmerkingen:
Een reactie posten