Eiffel op IMDb (6,3)
Zelden is een stad zo iconisch verbonden geraakt met een beeld als Parijs met haar Eiffeltoren. Er is geen stad ter wereld die door zo'n beperkt aantal lijnen kan worden gekenschetst als de Franse hoofdstad. Toch, toch staat die toren er nog niet eens zo heel lang lang. En nog erger: toch was die toren er bijna niet geweest.
Gustave Eiffel is al een wereldvermaard architect (vanwege zijn bemoeienis met het ontwerp van het Amerikaanse Vrijheidsbeeld ) wanneer hij meedingt in de competitie voor het winnende ontwerp voor de Wereldtentoonstelling die in 1890 in Parijs zal worden gehouden. Hij dient een ontwerp in voor een stalen toren, waarvoor hij het basisidee gekocht heeft maar dat hij naar zijn eigen specialismen aangescherpt heeft. Zijn idee omvat niet alleen de constructie zelf: hij wil het mega-gevaarte op een cruciale plek midden in de stad construeren, waarmee hij het van alle burgers , van alle rangen en standen wil maken. Dát is het op dat moment revolutionaire idee, dat de kunst niet voor de elite wordt gemaakt maar voor en van iedereen is.
Enkele jaren daarvoor heeft hij bij het ontwerp van een brug in Bordeaux de vlammende Adrienne Bourges ontmoet, een aristocratendochter die ver buiten zijn bereik ligt. Haar vader verbiedt hun relatie en ze gaan ongelukkig uit elkaar. Nu, bijna 20 jaar later ontmoet hij haar opeens weer: ze is getrouwd met Antoine de Restac, die voor Eiffel de publiciteit en de zakelijke kant van zijn project behartigt. Ongemakkelijk schuiven de twee langs elkaar heen , maar hartstocht laat zich niet temmen.
Hun heimelijke relatie zet alles op het spel tijdens het megalomene project: de Restac kan hem maken en breken door zowel de media als de projectsponsors tegen hem op e zetten. Als dan ook nog eens zijn werknemers gaan staken voor hoger loon, komt het project op de tocht te staan.
Hoewel het natuurlijk gerromantiseerd is, zat ik toch geboeid te kijken, het is ook een leerzame film over techniek, over projectaanpak. En uiteraard over romantiek en klassenstrijd. Voor mij een stevige voldoende, mede dankzij twee zeer gedreven hoofdrolspelers.
Met: Romain Duris, Emma Mackey,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten