Amazing Grace op IMDb (7,5)
Amazing Grace op Moviemeter (3,49)
Een maandje geleden zag ik de biopic "Respect" over het hobbelige leven van soulzangeres Aretha Franklin. Met die kennis in het achterhoofd was het glashelder waar de documentaire "Amazing Grace" om draait: in deze docu hervindt Aretha zich na een langdurige periode van drank- en relatieproblemen. Ze zoekt het in haar aloude houvast: het geloof. Daar kun je wat van vinden, maar dat het Franklin inspireerde blijkt zonneklaar uit deze documentaire.
We kijken naar een concertregistratie van een tweedaags gospeloptreden dat Aretha Franklin verzorgde in de New Temple Baptist Church in Los Angeles. Ze wilde weg van de drank en weg van het toeren, ze wilde weg van de druk van de hits en commercieel succes. Daarbij greep ze terug op het repertoire dat ze van kinds af aan van de kansel had gejubeld: gospelmuziek.
In samenwerking met dominee James Cleveland en koordirigent Alexander Hamilton van het Southern California Choir roept ze in twee opeenvolgende concerten een sfeer op van volledige overgave aan haar religieuze inspiratiebron. Ze zweept de kerkgangers (waaronder een enthousiaste Mick Jagger) tot het uiterste op, ze brengt het achtergrondkoor tot grote hoogten. Het werkt, maar helaas niet voor mij: ik kwam niet in de begeestering die de mensen daar ten deel viel, vond de documentaire zelfs ronduit saai: op een gegeven moment wist ik het wel, van dat bereik en van die heer daarboven en zo. Maar ik ben daarop een uitzondering, want deze docu was een groot bioscoopsucces 3 jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten