Persona non grata op Moviemeter (3,25)
Zonder sympathieke personages toch een sympathieke film opbouwen, da's knap. Aan elk van de spelers in deze film zit een nare of vervelende kant: egoïsme, racisme, snobisme, onderdanigheid, afwezigheid en pestgedrag. Deze rare cocktail zorgt voor een inkijk op menselijk gedrag, waarbij duidelijk wordt dat lang niet alle mensen compatibel zijn , dat niet iedereen bij elkaar past. Zelfs als dat binnen het gezin is.
De ravissante Irina reist in de trein terug van de hoofdstad naar het Deense platteland waar ze is opgegroeid. Ze heeft zich ontworsteld aan een ongelukkige jeugd, ze veranderde haar naam (Laura bestaat niet meer) en werd een succesvol schrijfster. In haar boek rekent ze op een bikkelharde manier af met haar afkomst: de kleinburgerlijkheid en weggestopt gedrag spelen daarbij een rol, maar vooral maakt ze korte metten met het pestgedrag van een jeugd"vriendin".
Ze is teruggekomen voor de bruiloft van haar broer die later die week zal plaatsvinden. Ze schrikt zich het apenzuur als ze ziet wie haar aanstaande schoonzus wordt: het is haar gewraakte pestkop die - zo blijkt al snel - liefdevol door haar familie is opgenomen en die haar broer én haar moeder gelukkig maakt.
Dagen van twijfel nemen hun aanvang: Irina bevraagt haar familie of ze zo makkelijk over het verleden heen stappen, iedereen weet toch wat er destijds allemaal is gebeurd en waarom ze als 17jarige halsoverkop naar Kopenhagen vluchtte? Haar afwezigheid wordt haar door de familie duidelijk niet in dank afgenomen, haar vlucht in het artistieke wereldje is voor de achtergeblevenen duidelijk te hoog gegrepen. Ze mag kiezen: of ze gaat terug naar haar vrijzinnige cultuurvriendjes of ze schikt zich in de gang van zaken van haar minder ambiteuze geboortegrond.
Niet op alle fronten verrassend, deze film, maar zeer zeker een coherent en goed verhaal.
Met : Rosalinde Mynster, Adam Ild Rohwreder, Anne Sofie Wanstrup, Thomas Hwan, Bodil Jorgensen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten