zondag, november 06, 2022

The Banshees of Inisherin - Martin McDonagh

The Banshees of Inisherin op IMDb (8,2)

The Banshees of Inisherin op Moviemeter (3,64)

Wie op basis van de affiche denkt "Ha, In Bruges" en om die reden een kaartje koopt, kan bedrogen uitkomen. Want het is inderdaad dezelfde regisseur en het zijn inderdaad dezelfde twee hoofdrolspelers, maar verder zijn beide films grotendeels onvergelijkbaar. Opnieuw knettert het tussen Farrell en Gleeson, maar wel op een heel andere , eerder sinistere manier. Hetgeen overigens opnieuw heel goed uitpakt, want ook deze film voelt voor een groot deel aan als een comedy. Maar dan wel een met gitzwarte randjes. Moet je tegen kunnen, hetgeen bij mij in ieder geval geen probleem is. 

1923, Inisherin, een eiland voor de westkust van Ierland. Terwijl op het vasteland de knallen van de burgeroorlog klinken, hoor je op het eiland helemaal niets. Niets anders tenminste dan je elke dag hoort: ruisende zee, loeiende koeien en balkende ezels. En het openen van flessen Guiness in de lokale pub, vanaf 14 uur. 

Het is bijna 14u , Padraic klopt op het raam van zijn beste vriend Colm. Dagelijks lopen ze van zijn huis naar de pub, dagelijks pinten ze daar een paar uurtjes. Maar niet vandaag; Colm reageert niet op de klop van Padraic, blijft stoïcijns zitten. Totaal in de war loopt Padraic naar zijn vaste plek aan de bar, waar kort daarna Colm alsnog verschijnt. Maar Colm doet vreemd: hij pakt zijn pint op en gaat aan een tafeltje zitten. Alleen. Na enig aandringen krijgt Padraic van hem te horen dat Colm de vriendschap wil opzeggen, vooralsnog zonder opgaaf van reden. Verbouwereerd en gekwets gaat Padraic naar huis, waar zijn zus hem opdraagt de volgende dag Colm om uitleg te gaan vragen. Dat doet hij maar wat hij te horen krijgt, bevalt hem niks: Colm heeft geen zin meer in nietszeggende gesprekken, hij vindt Padraic eigenlijk ronduit saai omdat ie altijd zo aardig is. Colm wil de tijd die hem in dit leven gegeven is, besteden aan het schrijven van muziek, niet meer aan voorspelbaar gewauwel van zijn "limited friend".

Het lijkt zo simpel, maar deze ontwikkeling ontregelt het hele dorp, iedereen vindt er iets van. De barkeeper natuurlijk, maar ook de agressieve politieagent, de babbelzieke dorpsgek, de dame van het postagentschap en de mysterieuze waarzegster. Colm besluit een daad te stellen: elke keer dat Padraic het waagt hem aan te spreken, zal Colm een vinger van zijn hand afknippen, waarmee Padraic dus ook Colm's muzikale toekomst in de , eh, hand heeft.

Met: Colin Farrell, Brendan Gleeson, Kerry Condon, Barry Keoghan

FIN - song : Johannes Brahms - 6 Gesange, Op.7: No. 3 Anklage 

Geen opmerkingen:

There's always hope - Tim Lewiston

There's always hope op IMDb (5,0)   There's always hope op Moviemeter (1,88) Gewoon een zoetsappig filmpje, maar dat kon deze kijker...