Songs for while i'm away op Moviemeter (3,43)
Lekkere documentaire die ik gisteren eindelijk oppakte nadat ie al een tijdje op mijn schijf stond.
Een rocker pur sang, maar ook een poëet in hart en nieren. Ik heb altijd grote bewondering gehad voor mensen die yin en yang in zich verenigen, die hard én zacht zijn, die zacht én rauw zijn. Lynott was er zo een. Wel eentje die uiteindelijk aan zijn rauwe kant ten onder ging (hij stierf uitgeput op 36-jarige leeftijd) maar ook eentje die middels doorzettingsvermogen zijn artistieke gaven de volledige vrijheid gaf.
Geboren in Engeland, vader nam meteen de benen, moeder trok terug naar haar geboortegrond in Dublin. Phil Lynott werd daar een buitenbeentje omdat hij van zijn vertrokken vader diens donkere huidskleur had geërfd. Hij moest dus steeds een stapje extra zetten om dingen te bereiken, het sterkte zijn ambitie. Na de start met tienerbandjes verruilde Phil gaandeweg zijn bescheiden rol als verlegen bassist in voor die van frontman en tekstschrijver. Met de band Thin Lizzy bereikte hij uiteindelijk wereldfaam, een tijdje lang waren ze "de hardste band ter wereld". De ene tekst een ruige rocker, de andere een bespiegelende ballad: Lynott gooide alles eruit en heerste op de wereldpodia. Totdat..
Totdat bandleden er de brui aan gaven, Lynott niet wilde opgeven en vervolgens zijn artiestenbestaan én zijn huwelijk op het spel zette door zich te buiten te gaan aan mateloos drank- en drugsgebruik. De boy kwam nooit meer back in town.
Met : Phil Lynott
Geen opmerkingen:
Een reactie posten