NOS Sport heeft het, BNN Vara heeft het, Talpa heeft het. Problemen met grensoverschrijdend gedrag, u weet het ongetwijfeld. Stap in de wereld van Lydia Tár en je ziet het zich voor je ogen ontwikkelen terwijl de hoofdpersoon daar niet altijd bewust van lijkt te zijn. Altijd zijn er honderden excuses: er is werkdruk en alleen de allergretigsten bereiken de top, etcetera.
Cate Blanchett schittert als dirigente Lydia Tár, in een film die het eerste uur bloedirritant is door een nodeloos intellectuele name-dropping-lawine, die je niet echt het gevoel geeft dat het hier om vlees-en-bloed-mensen gaat. Dat verandert. Gelukkig maar, want anders was de volle drie uur tijdsduur een helletocht geworden. Net op tijd krijgen we catharsis. We zien Lydia op werkelijk alle fronten in conflict komen: met haar partner, met haar bazen, met haar concertleden, met haar persoonlijk assistente, met studenten tijdens hoorcolleges en met orkestleden die graag solist willen worden.
De drive van Tár staat niet toe dat die conflicten bij haar binnenkomen, waardoor ze - als ze eenmaal opkijkt- iedereen van zich verwijderd heeft. Omdat deze blijkbaar elk op hun eigen manier in de weg staan van het ultieme resultaat: de goddelijke status van muziek bereiken. Het moet kloppen, er mag geen millimeter licht zitten tussen de ambitieuze intenties van de dirigente en de vervulling daarvan door haar orkestleden.
Er staan duizenden volts op haar dagelijk leven, die spanning gaat ze een keer oplopen: het kan niet anders dan knappen.
Met : Cate Blanchett, Nina Hoss, Noémie Merlant, Sophie Kauer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten