Wat een schoonheid van een film! "Een pareltje", zoals ze het in ons theater vaak noemen. Hartverwarmend en verontrustend tegelijk, traag en toch kolkend van spanning. Lijstjesmateriaal, in ieder geval voor mij. En - vanuit de filmzalen gedacht - wat fijn dat (semi)Aziatische films tegenwoordig zoveel publiek trekken. Ga svp zien, deze prachtige "wat als?"- film.
We beginnen in Seoul, Zuid-Korea, waar de uitmuntende scholiere Na-Young vaak de beste van de klas is, een enkele keer moet ze stuivertje wisselen met de aandachtige jongen Hae-Sung. Na-Young is ambitieus waardoor ze het die lieve jongen bijna verwijt, maar hij stelt haar gerust: hij wil heel graag haar vriend blijven. Een nog niet geëffectueerde jeugdliefde, wel een die een stevige basis legt voor wat komen gaat. Het gezin van Na-Young verhuist naar Canada, waardoor de twee van elkaar gescheiden raken.
12 jaar later heeft Na-Young haar naam omgedoopt tot Nora en is ze stevig verwesterd. Ambities heeft ze nog volop, ze is naar New York verhuisd waar ze toneelstukken schrijft. De Nobelprijs heeft ze nog niet in zich, voor nu richt ze zich op een Pulitzer of zelfs een Tony: een mens moet blijven dromen. Op internet betrapt ze zich er opeens op dat ze zoekt naar Hae-Sung en via via lukt dat ook. Ze skypen en hervinden zich: nog steeds maken ze van alles bij elkaar los. Uit alles blijkt dat het niet makkelijk is om elkaar op te zoeken en om pijn te voorkomen, beëindigen ze hun sessies.
Weer 12 jaar later: Nora is inmiddels getrouwd, Hae-Sung meldt dat hij de tijd en de kans heeft gevonden om naar New York te komen. Of ze hem wil ontmoeten, vraagt ie. Nora is zich volledig bewust van haar huidige status maar wil toch graag ervaren wat haar keuzes voor impact hebben gehad.
Het is niet heel makkelijk om te beschrijven wat er in dit kalme doch razend intense verhaal allemaal met de drie hoofdrolspelers gebeurt. Er wordt veel níét gezegd, er zijn minstens zo veel veelbetekenende blikken en elke zijde van de driehoek beleeft ongemak. Maar man man man, wat wordt dat mooi ten tonele gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten