Kinds of Kindness op Moviemeter (3,56)
De krantenrecensies van gisteren heb ik nog niet gelezen, maar ik had vanmiddag wel de kans om de nieuwe Yorghos Lanthimos-film in de zaal te gaan bekijken. Daar maken we ruimte voor.
Ook als je de meest bejubelde -want meest avontuurlijke en eigenzinnige- regisseur van het moment bent, wil dat wil niet zeggen dat je full score haalt. Ik heb alle (of bijna) alle films van deze fantastische Griekse beelddenker gezien, maar kom met deze laatste niet in de buurt van de andere, qua rangschikking. Het lijkt erop alsof hij nog een paar ideetjes over had uit andere sets en scenes, alsof hij die nu maar allemaal in 1 film heeft gepropt. Niet voor niets is het een drieluik: drie losse verhalen die op het oog niets met elkaar te maken lijken te hebben, behalve dan de aandacht van de tegenspelers voor elkaar en voor het belang van voeding, vooral over de hoeveelheden daarvan. Als ik dan toch moet gaan ordenen, dan vond ik het laatste verhaal het meest aansprekend. Maar ja, toen waren we al ruim 2 uur onderweg.
Verhaal 1 (The death of R.M.F.) is wel fullblown Lanthimos: een onderdanige man die het goed wil doen bij een schimmige rijkaard. Hij is al 10 jaar in dienst van hem en voert steeds een reeks onduidelijke opdrachten uit, waarvoor hij rijkelijk beloond wordt. De opdracht die hem nu echter verstrekt wordt, gaat hem te ver. Hij is niet echt te beroerd om vuil werk op te knappen, maar iemand doodrijden, dat gaat hem echt te ver. Ontslag dus. En pas dan merkt hij hoezeer zijn leven door de machtige engerd is bepaald. En vooral: hoe zeer hij dat leven terug wil.
Verhaal 2 (R.M.F. is flying): politieagent Daniel mist zijn vrouw. En dat missen is erg letterlijk, want zijn vrouw wordt vermist nu ze op een wetenschappelijke trip met universiteitscollega's mogelijk is verongelukt. Plots krijgt Daniel bericht dat ze gevonden is, maar eenmaal thuis heeft hij toch zijn twijfels of de dame die voor zijn neus staat wel de echte Liz is. Natuurlijk lijkt ze als twee druppels water op haar, maar haar gedrag, haar smaak en zelfs haar schoenmaat zijn veranderd. Daniel overlegt met een bevriend stel wat hij moet doen, ze verklaren hem voor gek. Toch gaat Daniel het uitproberen: hij begint zijn vrouw te testen, waarbij hij van een hongerstaking uiteindelijk overgaat tot bizarre maaltijdwensen. Wensen waarvoor Liz tot offers bereid moet zijn.
Verhaal 3 (R.M.F. eats a sandwich) : ze zijn duidelijk niet op natuurlijke wijze een stel gaan vormen, onze Andrew en Emily. Ze zijn duidelijk geselecteerd, ze hebben een opdracht. Dat blijkt, als we al snel daarna sekteleider Omi in beeld krijgen. Omi is op zoek naar de onbevlekte mens, een vrouw die nog niet met mensen van buiten zijn cult seks heeft gehad. Of: die na die eerdere ervaring nog niet het reinigingsritueel (zweethut, gezegend traanwater ) heeft ondergaan. Emily wordt steeds afgeleid door haar stalkende ex die maar niet begrijpt waarom ze vertrokken is en waarom ze niet vaker haar dochter bezoekt. Andrew probeert Emily bij de les, eh sorry: bij de leer te houden maar het vlees is zwak. Tegen wil en dank.
Gelieve van deze drie verhalen zelf chocola te maken. En deze dan niet aan Liz te voeren.
P.S. : voor degenen die vinden dat ik hier wat al te hard ben in mijn eigen oordeel zeg ik: laat je niet afschrikken. Lanthimos zou Lanthimos niet zijn als hij niet voldoende visuele pracht en wonderlijke wendingen en verbeeldingen in zijn film zou stoppen. Je verveelt je natuurlijk geen moment.
Met: Emma Stone, Jesse Plemons, Willem Dafoe, Margaret Qually
Geen opmerkingen:
Een reactie posten