L'amour et les forêts op Moviemeter (3,29)
Sterke liefdesthriller waarbij de regisseur kan bouwen op het zeer gedegen spel van de prachtige Virginie Efira. De Belgisch-Franse actrice heeft de juiste mimiek om het emotionele proces te verbeelden waar onze hoofdrolspeelster doorheen moet. Heb haar al in meerdere dragende rollen gezien, maar ze wordt hier dan toch bij vlagen van het doek gespeeld door een ijzersterke Melvil Poupaud die de griezel in zichzelf alle ruimte geeft om te groeien. Nu ik de setting al min of meer heb weergegeven, is het beschrijven van het verhaal verder een eitje..
Blanche leeft een te zeer teruggetrokken leven, volgens haar tweelingzus, Ze moet eruit, weg uit die boeken, ze moet mee naar een feestje. Tegen haar zin gaat ze mee naar de party waar haar zus Rose zich vol in het feestgedruis mengt maar zij stil in een hoekje gaat zitten observeren. Wij weten dan al genoeg: juist dan gebeurt het. Plots zit ie naast haar: haar oude schoolgenootje Grégoire Lamoureux, uitgegroeid tot een knappe en welbespraakte man. Schoorvoetend zwicht Blanche voor zijn charmes, waarop eerst de fysieke liefde volgt en langzamerhand ook de warme gevoelens.
Hoewel zus Rose hem argwanend bekijkt, gaat Blanche stapje voor stapje verder in haar relatie: als hij overplaatsing krijgt voor zijn bankiersbaan, gaat zij met hem mee. Ze verlaat het vertrouwde kustplaatsje waar ze is opgegroeid en verhuist naar de bosrijke omgeving van Metz, waar ze als lerares Frans al snel emplooi vindt. Kinderen, een vet huis, allebei een baan: wat kan er mis gaan?
Nou, veel dus. Steeds obsessiever wordt Gregóire in de bezittelijke benadering van zijn vrouw. Meerdere telefoontjes per dag, vragen waar ze blijft en hoe laat ze thuis is, ze ziet hem zelfs rondjes rijden rondom de school waar ze werkt. Volgens de letter van de wet gaat hij nergens te ver, maar het benauwt Blanche meer en meer zich steeds maar te moeten verantwoorden. De charmante Greg lult zich overal uit, is goed met de kinderen maar meer en meer ebt het plezier uit het leven van Blanche weg. Plezier dat plaats maakt voor ongemak, ongemak dat plaats maakt voor angst. Ze moet iets doen, ze moet uitbreken. Maar hoe?
Melvil Poupaud blijkt een bedrieglijk acteur: knappe vent, goede babbel maar ik heb in tijden niet meer zo'n onvervalste engerd gezien in films als deze meneer Lamoureux (jaja, die naam,,). Efira is rotsvast goed als altijd, maar Poupaud excelleert: samen maken ze dit tot een heel sterke film.
Met: Virginie Efira, Melvil Poupaud, Dominique Reymond, Romane Bohringer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten