donderdag, juli 28, 2005

Wie appelen vaart...

mag blijkbaar die appels niet meer eten van de overheid. We regelen onszelf te pletter.

Ik werk bij een uitgeverij. Dat kan, zoals anderen bij een bank of een kledingzaak werken. Elk baantje heeft zijn voordeel: hypotheek met korting, kleding met korting etcetera.
In mijn vak kon je tot voor kort recent verschenen boeken met een "collegiale" korting aanschaffen.
Dat mag dus niet meer van de overheid. Het commissariaat voor de media heeft het verboden, dit ivm de vaste boekenprijs die afgesproken is.
Wij zouden dus oneerlijke concurrentie plegen met mensen die niet bij een uitgeverij werken.
Binnenkort worden dus vele bank- en hypotheekmedewerkers uit hun huis gezet omdat, wegens diezelfde oneerlijke concurrentie, hun hypotheekvoordelen worden weggestreept.En de kledingbranche en de detailhandel mag ook geen "belastingvrije koopdagen" voor het eigen personeel meer houden, das immers oneerlijke concurrentie.
Om over touroperators en vliegtuigmaatschappijen nog maar te zwijgen..

Wat heb ik toch een kuthekel aan die economen die dat allemaal voor ons uitdenken. Regeltje voor regeltje maken ze ons land onaangenamer...
"Eerst het zuur en dan het zoet", was de kabinetsideologie. Welnu, ze lijken eerder te beginnen iedereen zijn zoet af te pakken..

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Hear Hear!!

begt zei

en dat maakt twee. Vijf is een vuist!

Anoniem zei

Drie is een slap handje? Mijn personeelspas geeft geen korting meer op boeken uit het zogenaamde reuliere aanbod. De 'defecte' boeken mogen we daarentegen nog steeds gratis meenemen. Zouden we daar in de toekomst dan voor moeten betalen?

C'e ancora domani (aka There is still tomorrow) - Paola Cortellesi

C'e ancora domani op IMDb (7,8)   C'e ancora domani op Moviemeter (3,67) Een schoonheid van een film. Verhaal is sterk. Beelden zijn...