True Grit- Joel & Ethan Coen

In de begunstigde positie dat ik deze mocht bekijken voor t uitkomen in Nederland. Dit is dus de Coen-film die niet in de overpopulaire box zit, het moet dus film nummer 15 van de gebroeders zijn.
True Grit is eerder verfilmd, als een heroisch vehikel voor de stoere oercowboy John Wayne. Boek als basis is nog t zelfde, de rest is totaal verCoeniseerd.
Dat wil zeggen dat de held tegelijkertijd een enorme anti-held is, dat de meest verantwoordelijke persoon van de film ook meteen hyperirritant betweterig is en dat er een leuke "jij begon"-ruzie speelt tussen twee als stoer bedoelde types.
Dat is het fraaie aan de film, archetypes worden als vanouds door de regisseurs ontkracht en de dialogen zijn bij vlagen onnavolgbaar. Maar dat is het dan ook.

Jeff Bridges speelde mijns inziens een karikatuur op de karikaturale rollen die hij normaal al speelt en dat werkt niet altijd positief. het 14-jarige meisje dat het hele plot opzet is af en toe een hyperverwend nest en wel erg wijs voor dr leeftijd, zoveel dochters van katoenhandelaren die gaandeweg even de latijnse uitleg van rechtstermen wegzetten zijn er niet echt. Dat is de mindere kant van de film.

Bij elkaar levert het desondanks wel een voldoende op, de film biedt vermaak maar is geen beklijver zoals No Country For Old Men dat wel was.
overtuig mij van mijn ongelijk als u dat anders ziet