Gelauwerd en nog veel te lauweren ook, zo schat ik in.
In een ijzige filmzaal zag ik een warme film, een film die een schitterend midden houdt tussen schaterlachen en tranenplengen. Met dialogen en filmkarakters die bij vlagen doen denken aan the Coen Brothers komt het vrolijke en grappige deel ruim aan bod. Met het verloop van het verhaal en de ontwikkeling in de familiebanden benadert de film het larmoyante van Terms of Endearment en dergelijke tragiek.
George Clooney schittert, laat dat duidelijk zijn. Nog niet eerder zag ik hem zo sterk een rol vervullen, zonder te vervallen in speelsheid of overacting. Hij is de oprecht gekwetste vader - aanstaand weduwnaar - die de zware verantwoording over twee lastige en opstandige dochters krijgt. Terwijl moeder nog niet overleden is maar het gezin weet dat haar coma eindig is, wordt stukje bij beetje haar handel en wandel ontleed. Pijnlijk ontleed, mag je wel zeggen. Verwijten vliegen over en weer, maar vader doet zijn best om respect voor zijn vrouw overeind te houden en tegelijkertijd de banden met zn dochters aan te trekken.
Schitterend gespeeld, ook door Shailene Woodley, die de meer dan opstandige probleemdochter Alex speelt. Karakter, daar draait het om in deze prachtfilm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten