Veel over deze film gehoord, en juist de melding die voor vele kijkers tégen deze film pleitte, deed mijn nieuwsgierigheid groeien: het is een film met Ben Stiller, "maar hij is helemaal niet grappig".
Stiller is Roger Greenberg, een man met psychische problemen; net ontstlagen van/uit een therapeutischebehandeling. Voor een periode van 6 weken trekt hij in het huis van zn broer, die op reis is in Vietnam.
Hij maakt daardoor kennis met de buren, met de hond , maar vooral met de huishoudelijke hulp van het gezin van zijn broer. Deze Florence (een uitermate sterk gespeelde rol van de mij onbekende Greta Gerwig) even aan Roger wennen, maar gaat m uiteindelijk leuk vinden. Van bemoederen komt beminnen. En daarvan komt weer afstoten.
Stiller overtuigt als lastige man, die maar doorratelt met een reeks "waarom"-vragen, die zijn oude vrienden nog steeds tegenover zich vindt in de gemiste kansen van vroeger, die worstelt met zich geven aan een dame die duidelijk t beste met me voorheeft.
Bij vlagen maakte de film een Woody Allen-indruk: dat werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten