Een film kan ook sterven in de goede bedoelingen. Als ie te artistiek wil zijn, of als ie te krampachtig een maatschappelijk onderwerp wil aanroeren. Of een combi van beiden.
Schläfkrankheit handelt over Ebbo Velten, een Nederlands/Duitse arts die werkt in Kameroen. Hij strijdt tegen de slaapziekte die uitgebroken is onder de lokale bevolking en doet en passant nog andere medische verrichtingen waardoor hij aanzien onder de bevolking verwerft.
Zijn vrouw wil terug naar Duitsland, onder andere omdat zijn dochter een leven in Kameroen geheel niet ziet zitten. Zij gaan alvast.
Middels een sprong zitten we plots 3 jaar verder, de Duitse arts (Pierre Bokma, zoals u op de foto boven ziet) zit nog steeds in Kameroen en krijgt bezoek \van een WHO-arts die kijkt wat de arts zoal doet met de verstrekte fondsen tegen de epidemie. Hij heeft grote moeite om een rapport samen te stellen omdat Velten een ongrijpbaar man blijkt. Ten eerste al lastig om te spreken te krijgen, ten tweede onconventioneel en ten derde met iets te nauwe banden met minder geslaagde zakenlui.
Het lijkt of de film iets teveel wil aantonen. En da's jammer, had meer in gezeten. Wel mooie junglebeelden though, en de parabel van het nijlpaard krijgt terecht de nodige zwaarte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten