Van het origineel weet ik nog dat het de eerste film was die ik zag waarbij in de zaal een spontaan applaus losbarstte toen het slachtoffer haar dader rectaal enige genoegdoening toediende.
Van het origineel weet ik bovendien ook nog dat er een ingenieus gesponnen net over de journalist, zijn onderwerp en diens familie werd gespannen, waarin nazisme en incest een hoofdrol vertolkten.
De film die ik hier bespreek is de Amerikaanse remake. En ik zal wel voorspelbaar filmkijker zijn, maar ik vind de VS- versie een gladdere en minder boeiende vertoning dan het Scandinavisch origineel.
Rooney Mara is bij lange na geen Noomi Rapace , de stoere wreekster die als Lisbeth Salander in de serie zit. Daniel Craig doet aardig zijn best als Mikael Blomkwist en zeker Stellan Skarsgaard doet het uitstekend als de schimmige broer Martin , maar dan heb je de pluspuntjes wel gehad.
De film is wel iets visueler ingesteld dan "Mannen die vrouwen haten" , maar dat is een schrale troost.
Mijn advies: ga de originele films zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten