Een besteller was het, weet ik nog. Mijn vrouw las het, mijn dochter las het, velen in de trein lazen het. Het is natuurlijk ook een bijzonder verhaal, maar nog aansprekender was het dat het jonge mooie meisje het zo beeldend en treffend beschreven had.
Ik ging met de nodige scepsis de film in, bekeek hem samen met mijn jongste dochter, maar ik moet na afloop volop toegeven: de film is goed. Het verhaal is zwaar, het geheel is minder van suikergoed dan je vooraf denkt. Hij kwam binnen, zogezegd.
Sophie is een jonge studente, volop in het leven. Uitgaan, feestjes en vriendjes zijn een voornaam doel in het invullen van haar leven. Dat alles komt opeens op losse schroeven te staan als ze tegenover een arts komt te zitten. Dat vreemde kuchje dat ze de laatste tijd had, kent een oorzaak. Bij Sophie wordt een tumor geconstateerd, uitermate kwaadaardig. Ze gaat de mallemolen van behandelingen in: chemotherapie, bestraling, the whole shebang.
Na de berusting komt het verzet, na de schrik komt de strijd. Sophie meet zich een aantal identiteiten aan die afhankelijk zijn van haar stemming. Door de invallende kaalheid ziet ze een scala aan pruiken voor zich opdoemen, die elk een deel van haar karakter vormen. De pruiken helpen haar bij het terugvinden van haar vrouwelijkheid, van haar levenslust en uiteindelijk ook bij het bestrijden van haar droeve lot.
De familie steunt, haar beste vriend en vriendin helpen waar ze kunnen maar Sophie moet het uiteindelijk allemaal alleen doen.
Een zware zware strijd, wellicht herkenbaar voor sommigen onder ons. Goed weergegeven: het lot bepaalt veel, maar niet alles. Doorzettingsvermogen, liefde, hulp en steun doen veel goeds aan de human condition.
Sophie heeft daar - ondanks haar rebelse inslag- baat bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten