De derde film van de dag, dat moest ik een beetje bekopen. Kon niet 100 procent de aandacht houden bij dit an sich bijzondere drama. Ingetogen gespeeld, maar bij vlagen wel wat amateuristisch. Geen hoogvlieger dus, al kende de film wel degelijk interessante invalshoeken.
De film vertelt het verhaal van Mozart. Niet van Wolfgang Amadeus (nou ja, óók) maar van oudere zus Marie-Anne, liefkozend Nannerl genoemd.
Hoe is het als het kwartje van geluk nou net niet in jouw bakje valt maar net naast je? Als niet jij, ondanks al je kwaliteiten, maar je broer het wonderkind is dat de hele wereld de adem doet stokken? Als je vader zijn hele leven inricht om de talenten van je broertje aan de man te brengen , terwijl jijzelf louter gebruikt wordt voor je dienstbaarheid aan het gezin en vooral aan je broertje?
De film toont overduidelijk de weerstand van de dame. Van vader mag ze niet vioolspelen, want "dat is alleen voor jongens, dat doen meisjes niet". Ze mag wel haar broertje op klavier begeleiden bij hun reizen langs de Europese hoven, maar ze moet niet denken dat zulks een duiding is van haar eigen talenten.
Door samenloop van omstandigheden ontmoet ze -verplicht verkleed als jongen- een Franse prins, die "hem" vraagt om informatie over zijn zusjes, die Nannerl eerder ontmoet heeft. Inwendig juichend hoort ze het verzoek aan van de prins om voor haar een muziekstuk te schrijven dat hij kan voordragen. Eindelijk kans haar talenten in te zetten, ook al is het onder een alias.
Ze groeit, ze bloeit maar ze loopt al snel tegen de onmogelijkheden aan. Een frontale botsing met haar vader is aanstaande.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten