Lange tijd had ik geen Aziatische film meer gekeken, laat staan een HongKong Chinese. Doorgaans zijn het geen gemakkelijke films, je slikt ze niet zomaar even weg.
Deze doet daar wel zijn best voor, is in al zijn traagheid toch een soort feelgood. Derhalve geen onprettige belevenis, maar ik kan het ook weer geen hoogstaande cinema noemen.
Roger is een succesvolle HongKong-Chinees. Zakenmannetje hoor. Door zijn drukke baan als filmfinancier reist hij veel , maar na een tijd in de VS vindt hij toch weer een beetje zijn vaste domicilie in het ouderlijk huis.
Daar is ook en daar is altijd A Tao, de huishoudster die sinds 60 (!) jaar bij de familie in dienst is. Ze stond hem bij toen hij in de ziektewet liep, ze kookt voor hem, ze is als een moeder voor hem.
Als ze wat begint te kwakkelen, zoekt Roger als vanzelf het beste verzorgingshuis dat hij voor haar kan vinden. Maar er knaagt iets: kan hij de dame die zolang voor hem en zijn familie klaar stond wel laten verpieteren in een oudenvandagen-huis?
Hij begint haar mee te nemen op korte uitjes, introduceert haar zelfs bij enkele zakenvriendjes. Er ontwikkelt zich een geweldig mooie verstandhouding.
Meer is het niet, deze film. Een trage vertelling die het door de lieflijkheid van het verhaal (afgezet tegen de rauwe realiteit van harde mentaliteit in buitenwereld en ouderenzorg) op een hartelijke manier overbrengt.
Geen must see, maar niet onprettig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten