Schrijnende film. Alles doet pijn, iedereen kent schuld. Foxtrot is een moeilijke film, de kijker moet er hard voor werken om bij het verhaal te blijven. Als dat je eenmaal lukt, dan heb je ook wat.
De film handelt weliswaar in Israël, maar is universeel in zijn signalering van het eeuwigdurend trauma dat oorlogen veroorzaken. Burgers die familie kwijt raken, soldaten die zware (mis)daden hebben gepleegd en soms een combinatie van die twee.
In deze film draait het om de laatste groep: al vanaf het begin dragen we het leed van Michael en Daphna Feldman met ons mee. Zij krijgen bezoek aan de deur, bezoek dat hen een vreselijke boodschap brengt. Hun zoon Jonathan is bij het uitoefenen van zijn beroep (jazeker: soldaat in het Israëlische leger) gesneuveld en gaat eervol worden begraven.
Heel klinisch is de uiteenzetting van de legercollega's, heel zwijgend maar o zo pijnlijk is het gedrag van de luisterende Michael. Hij ervaart wat elke ouder zal ervaren: hij wil zijn kind dichtbij hebben, maar er is geen lichaam. Het bezoek is onder hoogspanning, zowel gasten als gastheren hebben moeite hun emoties de baas te blijven.
De film bestaat uit twee verhalen die op een heel andere manier met elkaar verweven zijn dan de kijker lang zal denken. Dat maakt deze film razend knap, ingenieus in elkaar gestoken. Het ene deel is het thuisverhaal van de ouders, het andere deel is het verhaal van de werkplek van zoon Jonathan: een desolate grensovergang die slechts af en toe opgeschrikt wordt door passanten. Meestal is dat de kuierende kameel, die graast aan beide kanten van de slagboom. Maar als er dan daadwerkelijk reizigers voor de poort staan, schiet de stress en de spanning omhoog. Vernederende scenes, zowel aan soldatenzijde als aan automobilistenzijde. Het is pijnlijk om naar te kijken, je voelt de haat die aan weerszijden voor elkaar leeft.
Ik mág gewoon niet te veel zeggen, dat zou het complexe script tekort doen. Maar man man, wat raad ik u deze film aan (als u een beetje tegen een trage en lange zit kunt).
Met : Lior Ashkenazi, Sarah Adler, Yonathan Shiray
Geen opmerkingen:
Een reactie posten