Het is geen "Eye in the sky", lang niet zelfs, maar toch zit er wel enige vorm van spanning en inhoud en deze film die beklijft. Niet al te lang, binnen de anderhalf uur ben je klaar. Maar wat opvallend is, is dat ie daarna nog niet af is omdat je toch met enige morele vragen blijft zitten. En dat is altijd knap, als een film je iets meegeeft.
Neil is een sullige IT'er. Althans, dat is ie voor zijn gezin. In werkelijkheid staat Neil onder contract bij de CIA en zit hij op een schimmig industrieterrein drones te besturen die daadwerkelijke bommen op politieke en humanitaire brandhaarden los laten. Vanuit zijn veilige Amerikaanse stoel bombardeert hij elders in de wereld terroristen en opstandeling naar de andere kant. En daar zit uiteraard een risico aan vast dat je onschuldige burgers ook ombrengt, als je op markten en straathoeken je projectielen loslaat. Desondanks rijdt Neil 's avonds naar huis, de handen gewassen , een wijntje en een moeizaam gesprek met vrouw en kind. Een uitermate schone manier van oorlogvoeren, sterker nog: eentje waar eigenlijk niemand weet van heeft.
Het gaat allemaal zijn explosieve gangetje totdat er opeens een meneer op de stoep staat die de boot van Neil's recent overleden vader wil kopen. Er ontstaat een gesprek, de boot wordt bezichtigd en de specs besproken. De koper is een keurige man, een bestudeerde Pakistaan, die op uitermate innemende wijze Neil en zijn thuiskomende vrouw overtuigt van zijn bedoelingen. Wij weten dan - als kijker - al meer. De man is bij een drone-bombardement vrouw en dochter kwijtgeraakt en is gaan speuren naar degene die de bom losliet. De hacks bij de NSA bleken allemaal niet zo toevallig, hij heeft dusdanig veel informatie dat hij recht op zijn doel af kan.
Voordat de koop van de boot gesloten is, wordt er gedronken en gegeten. Tijdens de tafelgesprekken komt Neil er heel heel langzaam achter wie hij in huis gehaald heeft.
Met : Sean Bean, Patrick Sabongui, Mary McCormack
Geen opmerkingen:
Een reactie posten