Een aan alle kanten ongemakkelijke film. En dat komt 100 procent door het volstrekt onsympathieke hoofdpersonage. Uitstekend acteerwerk derhalve: als die onvrede en naargeestigheid afstraalt op de kijker, dan doe je iets goed. Ik vond het dan ook een goede film, hoe vervelend hij bij momenten ook was.
Lara wordt 60 vandaag. Dat weten we pas later in de film, aanvankelijk denken we dat ze die dag helemaal niet gaat beleven omdat ze - duidelijk twijfelend - voor het open raam staat: zal ik...?
Het leven gaat Lara moeilijk af, zo blijkt. Ze ziet bijna geen mensen meer, maar mensen zien haar ook niet. Ze leeft in onmin met haar zoon, die na de scheiding van zijn ouders enige tijd bij haar woonde maar inmiddels bij zijn oma is ingetrokken. De jongeman is een talentvol pianist en geeft uitgerekend die avond een concert waar hij zijn nieuwste compositie ten gehore zal brengen.
Lara weet dat haar aanwezigheid maar matig gewaardeerd zal worden, toch koopt ze een partij toeganskaarten op om ze uit te delen aan volstrekt willekeurige mensen. Blijkbaar wil ze toch haar trots etaleren , blijkbaar is ze ergens diep weggestopt toch een liefhebbende ouder.
Als ze die middag haar zoon bezoekt voor hij naar het concertgebouw gaat, zien we de ware redenen van het verstoorde contact naar boven komen: moeder was ambitieuzer dan de zoon en heeft het hem ongelooflijk lastig gemaakt tijdens zowel opvoeding als opleiding. Het wordt een dag van aftasten en gedogen, van pijnlijke stiltes en van ver weggestopte hartelijkheid.
Met : Corinna Harfouch , Tom Schilling, Rainer Bock , Edin Hasanovic
Geen opmerkingen:
Een reactie posten