Een eeuw geleden, toen Matterden Black Lives ook al. Maar daar waren destijds veel minder mensen van overtuigd. Zo zeer zelfs dat mensen die een licht tintje hadden een leven probeerden te leiden waarin ze hun zwarte afkomst ontkenden en ze mee probeerden te liften op het witte succes. Het staat hier allemaal wat explicieter dan ik zelf zou willen zeggen, maar het is feitelijk waar deze film om draait. En wellicht ook de reden dat ie in zijn geheel in zwart-wit geschoten is. Stelling nemen, noemen we dat.
We ontmoeten Irene op zo'n dag dat ze probeert zo wit mogelijk te zijn: ze bezoekt winkels waar ze normaal niet in zou mogen, ze drinkt thee in een hotel waar haar normaal de toegang zou worden ontzegd als men haar achtergrond ontdekte. Haar huid is lichter dan die van haar man en kinderen en met een grote hoed op valt het voor mensen lastig te ontdekken dat ze stiekem iemand anders is.
Het toeval wil dat ze in dat hotel haar jeugdvriendin Clare ontmoet, die feitelijk precies hetzelfde spelletje speelt maar daar al veel verder in is. Ze is verhuisd uit Harlem, ze is getrouwd met een man die gruwt van zwarte mensen en die dus nooit haar ware aard mag ontdekken.
Clare is blij met de hernieuwde ontmoeting en wil graag bij Irene thuis afspreken. Irene aarzelt, want zulke afspraken vormen een risico. Voor haar, voor haar man Brian. En voor Clare utieraard. Als ze het uiteindelijk niet langer kan uitstellen, zet ze een machine in beweging die verstrekkende gevolgen heeft.
Met : Tessa Thompson, Ruth Negga, Andre Holland, Bill Camp, Alexander Skarsgard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten