Abre los ojos (aka Open your eyes) - Alejandro Amenabar

Abre los ojos op IMDb (7,7)

Abre los ojos op Moviemeter (3,72)

Na jaren deze weer eens herzien. Destijds een spraakmakende film (dermate spraakmakend dat ie Hollywood verleidde tot het maken van de remake "Vanilla Sky"). Omdat ie zomaar weer eens voorbij kwam op de filmzender deze maar weer eens aangeklikt. Ik kan hem nog steeds goed hebben, deze verwarrende film met de doorbraakrol van de oogverblindende Penelope Cruz, alsmede de doorbraak van regisseur Alejandro Amenabar. 

We kruipen in het hoofd van Cesar, een op het oog zeer succesvolle jongeman die vrouwen met speels gemak om zijn vinger windt en die daarnaast een goedlopend bedrijf heeft geërfd van zijn bij een ongeluk omgekomen ouders. Niets aan de hand, zo lijkt het.

Cesar geeft dan ook een feestje om zijn status te bevestigen. Hij baalt dat vriendin Nuria plots opduikt, hij lijkt de interesse in haar alweer een beetje te hebben verloren. Helemaal als zijn maatje Pelayo (doorgaans een stuk minder succesvol op het relationele vlak) op het feest verschijnt met de wonderschone Sofia. Cesar negeert Nuria en richt zijn aandacht volledig op Sofia, die hij graag "wat beter wil leren kennen". Het zindert  tussen hen, hij brengt Sofia naar huis. Verder niks. 

Het volgende moment zien we Cesar ondervraagd worden door een psychiater. Of hij kan uitleggen wat er gebeurd is en wat hij allemaal gedaan heeft. Op dat moment wordt de kijker aan het werk gezet: wat is waar? Wat is waan? Amenabar meent ons mee in een gedroomde werkelijkheid, die de rol van slachtoffer en dader continue laat verspringen. Zo vergaat het de kijker ook: steeds verspringt de sympathie. Boeiend en razend knap.

Met: Eduardo Noriega, Penélope Cruz, Fele Martinez, Najwa Nimri , Chete Lera

 

Blind Spot (aka Blindsone) - Tuva Novotny

Blind Spot op IMDb (7,0)
 Blind Spot op Moviemeter (2,90)

Moeilijke, doch behoorlijk boeiende film. In langgerekte scenes wordt de kijker gedwongen om mee te voelen met de emoties van de hoofdrolspelers. En die zijn hevig, zo blijkt.

Twee schoolvriendinnen lopen naar huis en bespreken de zojuist afgeronde handbaltraining. Ze zijn niet de meest gevierde speelsters van het team, ze horen sowieso niet bij de incrowd van de school waardoor pestgedrag met enige regelmaat de kop opsteekt. De meisjes lijden daaronder maar hebben elkaar om steun te verlenen. Steun die ze toch al nodig hebben want een puberleven gaat nu eenmaal niet vanzelf. 

Als Tea- een van de twee meisjes- thuis komt, helpt ze eerst haar moeder (die pas veel later in de film haar stiefmoeder blijkt te zijn) met de zorg voor de kleine broertjes en voor het eten trekt ze zich nog even terug op haar kamer. Als moeder haar voor het eten wil komen halen, treft ze Tea niet aan. Het raam staat open, beneden op het grasveld voor de flat ligt Tea. 

Volledige paniek, de korte aanrijtijd van de ambulance lijkt uren te duren en moeder draait volledig door. De ambulancebroeders proberen haar tot kalmte te manen en te overtuigen dat ze alles doen om Tea de beste zorg te bieden. Zorg die ze keihard nodig heeft want voor haar leven wordt gevreesd.

In het ziekenhuis is de hectiek niet minder: terwijl op de operatiekamer de chirurgen hun best doen Tea te redden, wordt moeder gekalmeerd door een familielid en een zorgzame broeder. Als de gealarmeerde vader arriveert, begint het circus van voor af aan. Slechts mondjesmaat weet de verpleging door te dringen tot de ouders, stukje bij beetje weten ze met gerichte vragen een beetje informatie in te winnen over de positie van Tea in het - achteraf tamelijk complex blijkende -gezin. Gaandeweg vraagt een ieder zich af of ze signalen hadden moeten oppikken van de geestelijke noodsituatie van hun dochter.

Met: Pia Tjelta, Anders Baasmo, Oddgeir Thune, Per Frisch

FIN - song :  Gunnar Haslam - Meter by me, Sybil

The Movie Teller (aka La Contadora de Peliculas) - Lone Scherfig

 The movie teller op IMDb (6,4)

The Movieteller op Moviemeter (3,42)

Regisseur Lone Scherfig wil teveel, de film is boordevol gepropt. En dat is enigszins jammer omdat wel overeind blijft dat het een boeiende film is die de kijker meeneemt op een reis van verbeelding en verlangen. Altijd een pré als het voorstellingsvermogen van de kijker op de proef wordt gesteld, daarom durf ik ook zeker te stellen dat we het hier over een goede film hebben. Dat gezegd hebbende kunnen we best constateren dat de kerstboom iets minder vol gehangen had mogen worden. Van start.

Jaren 60, Chili. Het is een hard leven, daar in dat Chileense mijnstadje aan de rand van de Atamaca-woestijn. Maria Margarita is het enige meisje in een armlastig gezin, waar ze met haar drie broertjes in opgroeit. Vader is een eenvoudige mijnwerker maar moeder is een statige en beeldschone vrouw die "van achter de bergen" vandaan komt en mede daardoor een tamelijk exotische verschijning in het dorp is. 

Alles kabbelt, het gezin krabbelt. Vader werkt zich het schompes, moeder zorgt voor het gezin en laat zich de blikken van de dorpsbevolking (en vooral die van de Duitse zetbaas van de mijn) welgevallen. Op zondag gaat het gezin op zijn paasbest naar de film in de plaatselijke bioscoop, het enige hoogte- en lichtpuntje in het verder harde bestaan.

Wanneer vader bij een bedrijfsongeval verlamd raakt, kantelt alles: de inkomsten vallen weg, huisuitzetting dreigt (de woning is immers eigendom van de mijn), moeder kan de zwaarte van de zorg amper aan en- minstens zo erg- er is niet genoeg geld meer voor het filmuitje. Er wordt gekozen om wekelijks 1 familielid naar de film af te vaardigen en na afloop het verhaal te laten navertellen. Dat blijkt bij Maria Margerita in de beste handen terecht te komen: vurig en levendig overtuigt zij het gezin met haar verteltrant. Ze is er dusdanig goed in, dat het een verdienmodel wordt: ze wordt bij mensen in het dorp uitgenodigd voor een verhaal, uiteindelijk bouwen sommigen op straat een theateropstelling na om haar verhalen te ensceneren. 
Hoewel dit enigszins lucht geeft aan het gezin (er komt weer eten op tafel), geeft moeder de strijd op: ze vertrekt plotseling, daarmee de zorg voor haar bedlegerige man aan de jonge kinderen overlatend. Maria Margarita speelt de rol van haar leven door voor zowel het huishouden, de opvoeding als de inkomsten van het gezin te zorgen. Ze redden het, totdat grote veranderingen zich aankondigen.

Met:
Sara Becker

Daniel Brühl

Alondra Valenzuela

Bérénice Bejo

Antonio de la Torre

FIN - song :  Fernando Velazquez & Orquestra Extremadura - La contadora de peliculas

Treasure- Julia von Heinz

Treasure op IMDb (6,5)

Treasure op Moviemeter (2,25)

Luchtige film over loodzwaar onderwerp. Niet 100 procent geslaagd (accentjes, altijd lastig qua geloofwaardigheid), maar zeer zeker een boeiende film. 

Ze staat te trappelen, onze hoofdpersoon Ruth, daar op het vliegveld van Warschau. Het hele vliegtuig lijkt nu toch wel leeggestroomd en nog is hij niet verschenen. Ze wist dat hij reserves had voor deze reis maar hij zou toch niet....? Nee hoor, als allerlaatste sjokt hij de ontvangsthal in, hij zat dan toch op de vlucht uit New York. 

Vader Edek blijkt een getroebleerd man. Niet zo gek:  Edek is Auschwitz-overlevende, iemand die zijn gehele familie verloor en die zo gauw het kon de benen nam naar de Verenigde Staten, de schuldige grond van Polen achter zich latend. Ruth is al eerder afgereisd naar het geboorteland van haar vader om een zwaarbeladen reis voor te bereiden: ze wil met Edek terug naar de stad Lodz, waar hij geboren is en lang woonde. Maar ze wil toch ook echt naar Auschwitz-Birkenau, ze wil zien wat die confrontatie met haar emotioneel afgestompte vader doet. 
Sinds het overlijden van haar moeder is het contact met haar vader veranderd. Ze praten veel minder dan Ruth gehoopt had, ze wil haar vader meenemen in de emotionele problemen die haar dood met zich meebrengt, maar ook wil ze aantonen welke gevolgen het heeft om tweede-generatie-oorlogsslachtoffer te zijn. 
Haar plan mislukt aan alle kanten. Edek blijft gesloten en bescheiden en wijst haar er continu op dat deze confronterende reis niet zo zwaar gezien moet worden: een huis is een huis, een muur is een muur. Ruth gaat ver: bij een bezoek aan het oude woonhuis van Edek koopt ze de halve inboedel van de huidige bewoner op. Niet alleen om daarmee zelf iets tastbaars uit de jeugd van haar ouders te hebben, ook om het ijs met Edek te breken. Daar blijkt aardig wat inspanning voor nodig.

Met: 

Lena Dunham    Lena Dunham

Stephen Fry        Stephen Fry

 

Las Consecuencias (aka The consequences) - Claudia Pinto

Las Consecuencias op IMDb (5,1)
 Las Consecuencias op Moviemeter (2,88)

Wat mij betreft een te lage rating op beide filmsites. Ik vond het een goede film over een naar en lastig onderwerp. Ondanks dat onderwerp weet de film toch her en der menselijke warmte te plaatsen, waardoor het niet een loodzwaar geheel wordt. 

Al direct aan het begin van de film zien we de oorzaak van Fabiola's traumatische leven. Bij een duikongeluk voor de Spaanse kust komt haar man om, een verlies dat de rest van Claudia's bestaan zal bepalen. Ze zwelgt in haar verdriet en is geen goede moeder meer voor haar puberdochter Gabi, met wie ze - samen met haar vader Cesar - in het Spaanse binnenland woont. 

Om moeder tot rust te laten komen en afleiding te bezorgen, besluiten ze voor een vakantieperiode terug te gaan naar het vulkanisch eiland waar ze opgroeide. Gabi vindt het maar niks, de seksueel ontwakende jongedame voelt zich verloren op een plek waar niets te beleven is en waar de wifi belabberd is. Maar ze stelt zich nobel op, ze weet dat dit een helende reis voor haar moeder moet zijn. Helaas komt dat er nauwelijks uit: moeder weigert te praten en gaat slechts traag aan de slag met het verwerken van haar trauma. Sterker nog: er komen louter problemen bij. 

Bezorgdheid om haar dochter ontstaat wanneer ze ziet dat die niet alleen leuk aanhaakt met een frisse jongeman die bij haar oma en opa inwoont en die bezorgdheid neemt alleen maar toe omdat ze steeds meer luiken van de familiegeheimen ziet opengaan. Die geheimen zetten álle onderlinge banden op spanning: Fabiola en Cesar, Fabiola en Gabi, Gabi en Cesar, Fabiola en oma, Cesar en zijn vader. Een gruwelijk web van lotsbestemming.

Met:
Juana Acosta                Juana Acosta

Alfredo Costa                Alfredo Costa

Maria Romanillos        Maria Romanillos

Sonia Almarcha            Sonia Almarcha

Worth (aka What is life worth) - Sara Colangelo

Worth op IMDb (6,8)
 Worth op Moviemeter (3,09)

Moderne geschiedenis, altijd interessant om daar een film van te mogen kijken. Deze gaat over een van markantste momenten van onze tijd, een die de geschiedenis voorgoed veranderd heeft. Maar meer nog dan over dat moment (de aanval op het New Yorkse  World Trade Centre op 11 september 2001) gaat het over de nasleep ervan. En een film met Michael Keaton én Stanley Tucci moet je sowieso niet laten schieten.

Kenneth Feinberg is een advocaat. Een gehaaide. Briljant, maar gehaaid. Juist op die basis wordt hij - direct na 11 september - door de president geinstalleerd als Special Master of Law. Hij moet met een commissie gaan beoordelen welke mensen recht hebben op een schadevergoeding van de staat. En nog belangrijker: hij moet berekenen hoeveel. "Hoeveel is een mensenleven waard" is de kernvraag. Feinberg bouwt een criteria-tabel.

Feinberg krijgt ruim de tijd, zo lijkt het. Pas op kerstmis 2003 moeten de mensen het aangeboden voorstel ondertekenen, willen ze in aanmerking komen. Hij krijgt een target opgelegd: 80 procent van de aangelegde dossiers moet ondertekenen, anders gaat de overheid het oplossen en zullen het jarenlange processen en procedures worden. 

Hoewel Feinberg voortvarend begint, wordt hij al snel geconfronteerd met de wezensvraag: is een mensenleven eigenlijk wel in geld uit te drukken? Is een directeur meer waard dan een kantinebaas? Zijn team ontmoet schrijnende gevallen, van niet erkende homoseksuele relaties tot gezinnen met buitenechtelijke kinderen: alle menselijke varianten komen voor, of ze nou in de torens werkzaam waren of dat ze als brandweerman de resten moesten opruimen. De slachtoffers hebben zich verenigd, een groot deel laat zich vertegenwoordigen door de menselijke Charles Wolf, die de confrontatie met Feinberg op scherp zet, maar nooit de humane aspecten uit het oog verliest. En dat voelt Feinberg.

Met: 

Michael Keaton    Michael Keaton

Stanley Tucci        Stanley Tucci

Amy Ryan            Amy Ryan

Tate Donovan        Tate Donovan

FIN - song :  Hardy- Free falling

Songbird - Adam Mason

 

Songbird op IMDb (4,8)

Songbird op Moviemeter (2,60)

Soms best even lekker, een rampenfilm tussendoor. Niet al te moeilijk script, soms best nog een interessante zienswijze en je weet wat je krijgt. In dit geval ging de film over de coronapandemie en dat is voorlopig nog best een interessant onderwerp om te belichten. Klikken dus. 

2024 was tijdens het maken van deze film nog sciencefiction, dat is het eerste uitgangspunt. We zijn inmiddels bij Covid-23 aanbeland, een uitermate dodelijke variant die nog sneller toeslaat dan zijn oudere zusjes. We gaan naar Los Angeles, waar een martial law is afgekondigd. Deze staat van beleg houdt in dat iedereen binnenblijft, dagelijks zijn temperatuur controleert en nog wat andere checks door een scanner laat gebeuren. Dit wordt centraal doorgegeven aan de Reinigingsdienst, die langskomt om zieken en doden op te halen. De zieken gaan naar de Q-area, wat eigenlijk neerkomt op een sterfhuis.

Er is een groep mensen die door de jaren heen immuun is gebleven voor de diverse varianten van Covid. Deze mensen krijgen een geel polsbandje en een ID, waarmee ze wel op straat mogen. Daar ontmoeten we Nico, die op zijn motor een koeriersdienst door de stad verzorgt: alles keurig in zelfreinigende kastjes aan de muren van de huizen stoppend, brengt hij zo de dagelijkse behoeften bij de mensen thuis. Op een van die adressen woont de lieflijke Sara met haar oma. Sara en Nico hebben een relatie ontwikkeld die gedwongen nog louter platonisch en zelfs louter telefonisch is. Aan weerszijden van de muur spreken ze hun wensen uit om met een goedgekeurd ID de stad te verlaten en de zee te bezoeken. 

Wanneer Sara's oma alsnog ziek wordt, trekt de Reinigingsdienst al snel zijn pakken aan om de boel op te komen ruimen. Voor Sara dreigt deportatie naar de Q-area, maar dat wil Nico niet laten gebeuren. Hij weet dat op een van zijn bezorgadressen een echtpaar woont dat fraudeert met ID-passen. Samen met de verkeersleider van zijn koeriersdienst begint hij aan een levensgevaarlijke reis door de stad, een onmogelijke opdracht voor zich liggend. 

Met:
K.J. Apa                        K.J. Apa                

Sofia Carson                Sofia Carson

Craig Robinson            Craig Robinson

Bradley Whitford        Bradley Whitford

Peter Stormare            Peter Stormare

Alexandra Daddario    Alexandra Daddario

Paul Walter Hauser    Paul Walter Hauser

Demi Moore    Demi Moore

FIN - song :  Willow Robinson - Weight of the world

Unbroken - Angelina Jolie

Unbroken op IMDb (7,2)
 Unbroken op Moviemeter (3,42)

Ze zit blijkbaar goed op te letten, mevrouw Angelina Jolie. Ze heeft een goede sociale inslag en heeft nu blijkbaar ook een goede neus voor scriptkeuzes. Ze staat zelf steeds minder vaak voor de camera's, duikt er nu vaker achter. Dat pakt goed uit bij het verbeelden van dit waargebeurde verhaal. Hoofdpersonage Louis Zamperini heeft echt bestaan. Dat maakt het verhaal wel tamelijk heroïsch, al zal er natuurlijk best iets aangedikt zijn in de verfilming.

Net als vele anderen begint Louis Zamperini zijn jongensbestaan als straatschoffie, die regelmatig op de vlucht moet voor de politie. Wat hij daar in ieder geval van leert, is hardlopen. Dermate hard zelfs dat hij het in zijn highschooltijd tot zijn specialisme maakt: hij begint wedstrijden te lopen en weet zich zelfs te kwalificeren voor de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn. Geen medaille, wel stelt hij een recordtijd voor de snelst gelopen ronde op zijn afstand.

Enkele jaren later: de Verenigde Staten zijn in oorlog met Japan, Zamperini zit er als boordschutter op een vliegtuig middenin. Het gaat mis, ze crashen in de oceaan en hij behoort met twee anderen tot de overlevenden. Dagen- , nee wékenlang dobberen ze over de oceaan totdat ze opgemerkt worden door een Japans schip. Eenmaal aan land kunnen ze direct door naar het gevangenenkamp, ze zijn oorlogsbuit. In het kamp wordt Zamperini door de sadistische kampleider Watanabe uitgedaagd om zijn sportieve kwaliteiten te etaleren. Hij loopt keer op keer klappen op, maar gebruikt zijn sportieve achtergrond om zijn spirit niet te laten breken: hij zal de kampcommandant confronteren met een keihard staaltje mentaliteit. Ongelijke strijd, maar wel een strijd.

Met: 

Jack o Connell,            Jack o Connell

 Miyavi,                      Miyavi

Domhnall Gleeson,     Domhnall Gleeson

Garrett Hedlund        Garrett Hedlund

FIN - song :  Coldplay - Miracles

The Great Escaper - Oliver Parker

The Great Escaper op IMDb (7,0)
 The Great Escaper op Moviemeter (3,35)

Het was toeval, toegegeven, maar dan ook wel weer een heel passend toeval dat we deze film gisteravond thuis bekeken. Geen zin in de opgeklopte tv-debatten, dus mijn vrouw ging even speuren hoeveel geld ze nog op haar filmhuur-pas had staan. En kwam daarna bij deze uit. Dat het vandaag D-day is, maakt het allemaal extra bijzonder. Dit zien we dus helemaal los van het fantastische acteerwerk van twee hoogbejaarde giganten (waarvan de vrouwelijke hoofdrol al overleed voordat ze de première kon meemaken). 

De film speelt precies 10 jaar geleden, rondom de 70-jarige herdenking van de moeder aller invasies. We betreden het verzorgingshuis waar Bernard en Irene hun oude dag doorbrengen. Bernie krijgt het teleurstellende bericht dat het niet gelukt is om in te schrijven op een veteranenreis naar de 70e herdenking van D-day, de grote landing van gevechtstroepen op Normandië waar hij zelf destijds als soldaat aan deelnam. 

Bernie lijkt zich erbij neer teleggen en zich te beperken tot zijn dagelijkse rondje met de rollator. Maar het is juist zijn vrouw Irene die hem stimuleert, omdat ze ziet dat hij met zijn hoofd toch de hele dag dáár zit. In alle vroegte verlaat Bernie het tehuis, reist naar Dover en gaat in zijn eentje de boot op. Daar ontmoet hij vele oude strijdmakkers, die hem liefdevol in de groep opnemen. Eenmaal aan wal beginnen de voorbereidingen voor de herdenkingsdag, maar Bernie en zijn nieuwe vriend Arthur hebben heel andere plannen. Terwijl heel het verzorgingshuis in rep en roer is omdat Bernie vermist wordt (waarna zelfs de media op het verhaal duiken) trekken Bernie en Arthur naar het nabijgelegen Bayeux. Elk met hun eigen reden. 

Met:

Michael Caine            Michael Caine

Glenda Jackson        Glenda Jackson

John Standing        John Standing

FIN - song :  White Lie- Specter

The dead don't hurt - Viggo Mortensen

The dead don't hurt op IMDb (6,8)

The dead don't hurt op Moviemeter (3,43))

Nog vaker dan vroeger kijk ik wat er in de avonden in de filmzaal speelt: mijn vrouw werkt (on)regelmatig in de avonden en van de televisie moet ik het helemaal niet hebben. Zo kan het dus gebeuren dat ik bij de voorpremière van een western beland. Gans niet mijn genre, maar wel interessante acteurs dus waarom niet proberen? Niet ontevreden met het gevolg: "The dead don't hurt" kent een prettige vertelsfeer, is niet overdreven veel van de piefpafpoef en dwingt de kijker tot aandacht door de verhaallijnnen steeds qua tijd te laten verspringen. 

Olsen is een van oorsprong immigrant die na de oorlogen om zijn land naar het westen is getrokken om aldaar zijn geluk te beproeven. Bij zijn omzwervingen door het barre land vindt hij uiteindelijk een verlaten huis in het midden van nergens, dat moet zijn plek gaan worden om een eenvoudig doch rustig bestaan te gaan bouwen. 

Hij ontmoet de schone Vivienne, een zelfstandige vrouw die haar hart aan hem verliest. Ze is verbaasd over zijn keuze voor die stille afgelegen plek maar wil toch haar leven met hem delen. Wel zoekt ze een baantje in de saloon van het iets verderop gelegen dorp. Dat zal ze weten.

Wanneer Olsen alsnog besluit om zich aan te melden in het beroepsleger dat in de Burgeroorlog moet gaan vechten, blijft de feministische Vivienne in haar eentje achter om de boerderij te runnen en ondertussen haar barvrouw-werk te verrichten. De boerse en asociale Weston maakt avances, maar zij moet daar niets van weten. Weston, zoon van een gefortuneerde lokale zakenman, pikt dit niet en speelt eigen rechter. Pas als Olsen jaren later terugkeert van het front ziet hij wat hij heeft gedaan: hij heeft zijn vrouw alleen achtergelaten tussen de wilden. En moet haar opnieuw verdienen.

Met: 

Viggo Mortensen        Viggo Mortensen

Vicky Krieps                Vicky Krieps, 

Solly McLeod            Solly McLeod
 

FIN - song :  Viggo Mortensen - The Dead don't hurt

Of ik gek ben (aka As if i'm crazy)- Frank Lammers

Of ik gek ben op IMDb (5,9)
 Of ik gek ben op Moviemeter (2,59)

Acteur/regisseur Frank Lammers kan bij mij een aardig potje breken. Hij komt op mij over als een onafhankelijk denker, die bovendien zijn meningen met aardig wat humor naar buiten brengt. Motivatie voldoende dus om deze film uit 2016 te gaan kijken, onlangs van de NPO opgenomen. Geen onverdeeld succes, maar op grond van mijn waardering voor hem toch een 6min eruit gesleept. 

Benjamin, aankomend kunstenaar, belandt in een nogal potsierlijk weergegeven TBS-kliniek. Hij wordt verdacht van verkrachting en mishandeling van twee jonge vrouwen, die hij in het Amsterdamse Bos zou hebben overweldigd. Probleem is: Benjamin kan zich daar niets meer van herinneren, ook na zoveel tijd nog niet. Hij krijgt flarden van ogenschijnlijke herinneringen op zijn netvlies, maar weet niet of dit "waar" of "waan" is. 

Lusteloos vervult hij zijn dagen, ondanks de goede zorgen van kliniek-medewerkster Marieke en ondanks de vriendelijke benadering door mede-gevangenen Grover en Herre. Wanneer hij op een dag bij de directeur (een zwoele rol van Monic Hendrickx) moet komen en daar plots zijn oude vriend kunstenaar Gregor ontmoet, beginnen Benjamins gedachten langzaam te verschuiven. Hij begint langzaam in te zien waarom hij zich niet zoveel van het gebeurde kan herinneren.

Met; 

Mike Weerts                Mike Weerts

Matteo van der Grijn    Matteo van der Grijn

Sanne Langelaar            Sanne Langelaar

Monic Hendrickx        Monic Hendrickx

Cees Geel                    Cees Geel

Dennis Grotenhuis    Dennis Grotenhuis

Winter's bone - Debra Granik

Winter's bone op IMDb (7,1)
 Winter's bone op Moviemeter (3,25)

Sommige films blijven je op een dusdanige manier bij dat je nog precies de momenten of omstandigheden kunt terughalen waarin je hem zag. Deze bijvoorbeeld, ik weet nog hoezeer ik ervan onder de indruk was en hoe sterk de jonge actrice op me overkwam. Ik zag de film in de kleine zaal van Schouwburg het Park in Hoorn, waarmee we destijds samenwerkten bij de organisatie van de Hoornse Filmdagen (het zou nog twee jaar duren voordat Cinema Oostereiland ontstond). Ik zat in het organiserende clubje van die filmdagen en rende me de ganse dag -net als de rest van het team- de versuffing, maar kon gelukkig toch een paar films meepakken. Waaronder dus deze. Zo goed, zo goed. Derhalve was de klik snel gemaakt toen ik m op mijn abonnee-filmzender tegenkwam. Herzien dus! En het was blijkbaar de tijd van Hyves, waar ik destijds consequent mijn filmbeschrijvingen plaatste. Net voordat ik dat dus op een eigen blog begon te doen. 

De 17-jarige Ree wordt te vroeg volwassen. Noodgedwongen, want haar moeder is door ziekte niet in staat om voor haar kinderen te zorgen. En vader? Die is in geen velden of wegen te bekennen, terwijl hij toch wel vrijgelaten is uit de gevangenis. Het is armoede derhalve, Ree en haar broertje en zusje zijn fors afhankelijkheid van de goedertierenheid van de buren, van hun oom en andere omwonenden. Allemaal brengen ze periodiek levensmiddelen of andere zaken tbv levensonderhoud langs, maar het kan niet lang goed blijven gaan. 

Ree overweegt zich aan te melden bij het beroepsleger, zodat ze de inkomsten aan haar broertje en zusje kan besteden. Maar toch, wie zorgt er dan ondertussen voor ze? Onvermoeibaar blijft Ree de problemen te lijf gaan. Maar een ongeluk komt nooit alleen: de politie komt melden dat pappie zijn borgsom heeft gefinancierd met het huis als onderpand. Als ie zich niet snel komt melden bij de politie zal Bree met haar hele familie eruit worden gezet. Dat laat ze niet gebeuren, besluit ze, en ze start een zoektocht naar haar vader. Daarbij komt ze langs sinistere drugshandelaars en agressieve dorpsbewoners die blijkbaar allemaal nog een appeltje met haar vader te schillen hebben. Tegen heug en meug, maar Ree is onverschrokken.

Met: 

Jennifer Lawrence    Jennifer Lawrence

John Hawkes            John Hawkes

Isaiah Stone              Isaiah Stone

Dale Dickey            Dale Dickey

FIN - song :  Marideth Sisco/Blackberry Winter - Farther along

Maria Montessori (aka La nouvelle femme) - Lea Todorov

 La Nouvelle Femme op IMDb (6,9)

Maria Montessori (La Nouvelle Femme) op Moviemeter (3,25)

De gastheer van Cinema Oostereiland meldde het gisteren al in zijn voorwoord: "als ik zo de zaal in kijk, vermoed ik dat veel van jullie in het onderwijs werkzaam zijn." Best een rake typering, zo bleek, want er kwamen besmuikte lachjes en instemmend gemompel aan de oppervlakte. Uiteraard kwamen veel van deze vakbroeders en -zusters kijken naar een film over het leven van een heuse onderwijsvernieuwer, een radicale vernieuwer zelfs. Tot op de dag van vandaag werken veel scholen volgens de methodiek van deze feministische wetenschapper. (U vraagt zich af wat ik dan in die zaal deed? Welnu, ten eerste ben ik filmliefhebber, ten tweede kom ik uit een gezin waar onderwijzers de overhand hebben. Voeg daaraan toe dat ik graag historisch verantwoorde films kijk, geen verdere legitimatie nodig toch?) . 

Zoals gezegd: het sociale aspect en het historische aspect wegen zwaar in de waardering van deze film, Want je moet als kijker wel door enige drakerigheid heen. Terug naar de 19e eeuw, we beginnen in Parijs. Daar krijgt de chique courtisane Lily d'Alengy een onaangename verrassing: haar broer komt melden dat haar moeder is overleden. Dat zou op zich al drama genoeg moeten zijn, maar voor Lily heeft dat nog een heel ander gevolg: het betekent dat haar moeder niet meer de zorg kan dragen voor haar dochtertje Tina. Tina is autistisch, spastisch en licht verstandelijk beperkt, waardoor Lily het moederschap als een veel te zware taak inschatte. Maar nu, nu moet ze wel. 

Ze reist naar Rome, nadat ze verhalen gehoord heeft dat de daar werkzame Maria Montessori goede resultaten boekt met kinderen die door anderen als "imbeciel" worden afgeschreven. Ze denkt haar dochter daar eenvoudig te kunnen dumpen maar Montessori geeft zich niet gauw gewonnen. Haar denkwijze dat alle kinderen kunnen leren, zolang ze maar menselijke warmte en aandacht ervaren, richt ze nu op Lily. Die moet haar gêne overwinnen, die moet in gaan zien dat haar dochter echt haar dochter is en niet een onkundig schepsel. Heel langzaam begint Lily in te zien dat Montessori de juiste snaar raakt, waardoor een hele groep kinderen kansen krijgt aangereikt die daarvoor ver van ze vandaan bleven. Montessori wil die resultaten graag delen, maar loopt tegen de grenzen van het patriarchaat op: haar minnaar/werkgever Giuseppe Montesano gaat steeds met de eer van de onderwijsvernieuwing strijken, simpelweg omdat de goegemeente denkt dat vrouwen helemaal niet voor inzichten in de wetenschap zijn bedoeld. Montessori bijt zich vast.

Met;

Leïla Bekhti    Leïla Bekhti

Jasmina Trinca    Jasmine Trinca

Raffaele Esposito    Raffaele Esposito

Rafaelle Sonnevile-Caby    Rafaëlle Sonnevile-Caby

FIN - song :  Thomas Schumacher/Victor Ruiz - Apollo

L'amour c'est mieux que la vie (aka Love is better than life) - Claude Lelouch

L'amour c'est mieux que la vie op IMDb (5,1)
 L'amour c'est mieux que la vie op Moviemeter (3,25)

Romantisch niemendalletje, blijkbaar onderdeel van een trilogie maar ik zag nu alleen deel 1. Ooit opgenomen omdat de regisseur Claude Lelouch er een van faam is. Deze film lijkt een soort staalkaart te zijn van de films die hij eerder maakte (waarvan "Les uns et les autres" natuurlijk zijn magnum opus is). Romantiek, de liefde, muziek, Parijs, leven en dood, Jezus(en God en de duivel)vriendschap: onuitputtelijke thema's. De wervelende aanpak die de regisseur kenmerkt, maakt dat je tamelijk eendimensionale films als deze moeiteloos doorstaat.

Sandrine runt een escortbureau en krijgt die dag twee bijzondere gasten aan haar bureau: ze vragen of zij in haar Rolodex een dame heeft zitten die de laatste weken van hun beste vriend Gerard kan veraangenamen. Gerard heeft er op los geleefd, waardoor hij nu zijn fysieke einde rap ziet naderen.

Sandrine doet de heren (waarvan een de zoon van Gerard) blijkt te zijn) een aantal voorstellen maar ze worden allemaal afgeketst. "Waarom niet" denkt ze vervolgens en zegt de heren het zelf op te gaan lossen. Zij zal zelf de dame zijn die contact met Gerard zal leggen en hem zal chaperonneren.

U snapt het al: de twee door het noodlot aan elkaar verbonden mensen blijken elkaar meer te waarderen dan dit bijzondere verzoek zou rechtvaardigen. Ze worden verliefd en dat maakt de zaken lastiger dan op het eerste oog lijkt.

Met:
Sandrine Bonnaire Sandrine Bonnaire

Gerard Darmon    Gerard Darmon

Béatrice Dalle    Béatrice Dalle

FIN - song :  Charles Trenet- Boum!

La haine - Matthieu Kassovitz

La haine op IMDb (8,1)
 La Haine op Moviemeter (3,86)

Volgend jaar viert deze film zijn 30e verjaardag. Dat is even lastig voor te stellen, want net als veel andere filmkijkers weet ik nog vrij goed hoe deze film destijds binnenkwam en welk een golf van reacties ze opwekte. Als je 30 jaar na dato nog steeds een 8,1 scoort op IMDb, betekent dit dat je indruk hebt gemaakt, dat je een toon hebt gezet. Veel filmmakers zijn dan ook schatplichtig aan Matthieu Kassovitz, die in confronterend zwart/wit een rauwe samenleving schetst die destijds al aankondigde dat "polarisatie" voorlopig nog lang niet met pensioen zou gaan. Tijd om deze opnieuw te gaan bekijken, dus.

Het leven uit een dag. Tja, was het maar zo makkelijk. Want het is niet een gewone dag, er hangt spanning in de lucht in de Parijse buitenwijk waar de drie vrienden Vinz, Hubert en Saïd hun dagen slijten. Vanaf het moeizame opstaan houden de jongens zich bezig met drugsgebruik, bluffen, matten, kruimeldiefstallen en vooral heel veel weerstand tegen de politie. Die politie is niet hun beste vriend, helaas is dat een realistisch standpunt als je in wijken als deze woont: bij elkaar gepropt in krappe flats, armoede, werkloosheid, kansarmen. De politie komt er niet graag maar moet natuurlijk wel zijn snufferd laten zien. 

"La haine" (de haat) neemt een standpunt in dat - hoe leeg en loos hun leven ook rolt - toch sympathie (of op zijn minst: begrip) opwekt voor deze jongeren. Ga er maar aan staan: in een wereld die zich vijandig tegen je opstelt, moet je wel in het defensief. Of eigenlijk: moet je wel in de aanval. Deze drie jongeren geven zich niet zomaar gewonnen: als bij straatrellen een van hun vrienden wordt gearresteerd en gewond raakt, zweren de heren wraak. De een wat fanatieker dan de anderen, maar ze zijn vastberaden de politie "terug te pakken". Dat standpunt heeft radicale gevolgen.

Met: 

Vincent Cassel    Vincent Cassel, 

Hubert Koundé    Hubert Koundé, 

Saïd Taghmaoui    Saïd Taghmaoui, 

Benoit Magimel    Benoit Magimel