Das Verschwinden des Josef Mengele op Moviemeter (4,07)
Das Verschwinden des Josef Mengele op Wikipedia
Zeer interessante film, niet alleen omdat het op waarheid gebaseerd is maar ook omdat het onderdeel uitmaakt van de grootste schandvlek op onze mensheid: het nazisme en de door hen geinitieerde holocaust. Deze film (gebaseerd op het diepgravende boek van Olivier Guez) toont namelijk feilloos aan hoe diep verwezen hun ideologie in de toenmalige machthebbers zat. Het toont ook aan dat die machthebbers hun lijnen over de hele wereld hadden lopen, want er zijn nogal wat misdadigers aan rechtsvervolging ontsnapt destijds.
Dat de film heel interessant is, maakt het nog niet meteen een goede film overigens. Ik kon niet helemaal grijpen waardoor dat kwam maar ik gaf me met graagte over aan de historische vertelling. Die boeit namelijk de volle 2 uur en een kwartier (en het spel van hoofdrolspeler August Diehl is meer dan prima, ook dat).
Hij heet Gregor, later heet hij Pedro, tussendoor plakt ie nog wat andere namen in zijn paspoort. Dat is nodig want Josef Mengele kent - terecht- geen rust. Hij is weliswaar het naoorlogse Duitsland en Europa ontsnapt en lijkt veilig in Zuid-Amerika te zijn beland. Maar die veiligheid is oppervlakkig: hij kan niet terug naar zijn familie omdat hij weet dat die scherp in de gaten gehouden wordt door nazi-jagers. Om die reden mist hij de begrafenis van zijn vader, iets waarover hij zeer verbolgen is.
Overal waar hij gaat, moet hij om zich heen kijken, of dat nu in Argentinië, in Paraguay of in zijn laatste land van bestemming Brazilië is. Hij weet dat men in datzelfde continent zijn oude vakbroeder Adolf Eichmann heeft opgespoord en gearresteerd, hij vertrouwt derhalve niemand. Zelfs zijn zoon niet. Zoon Rolf komt - ook reizend op een vals paspoort - zijn vader opzoeken om verhaal te halen: hij wil antwoord krijgen op de vraag of al die verhalen over de sadistische arts van Auschwitz waar zijn, of zijn vader inderdaad dergelijke gruweldaden heeft begaan. Uit de antwoorden van zijn vader blijkt dat die nog niets van zijn ideologische hardheid heeft verloren, dat zijn netwerk ook nog ongeschonden overeind staat. Een griezelige gedachte, omdat het de beschaving geen recht doet.
Met: August Diehl, Maximilian Meyer-Bretschneider, Friederike Becht, Burghart Klaussner, Dana Herfurth
Geen opmerkingen:
Een reactie posten