Nieeen, Nietwee maar drie!

Wegens genoemde wonde aan het achterhoofd, wegens genoemd slaapgebrek na de andere weekendactiviteiten stelde ik gisteren voor slechts een halve wedstrijd te spelen in ons oudemannenteam. Scheen plotsklaps niet te kunnen, zoveel overtal hadden we niet. Omdat mijn vaste plek echter wel al toebedeeld was, moest ik het maar op linkshalf proberen. Dat ging niet, liep een beetje verloren rond, kwamen we nog 1-0 achter ook. De linskbuiten liep dermate veel achter mij te dwalen dat wij besloten om te ruilen: ooit speelde ik een wedstrijd of drie linksbuiten totdat ik achterin weer nodig leek. Gisteren dus weer eens ouderwets meedraven met elke aanval, of met elke poging daartoe. En wat bleek?
Binnen een kwartier mocht ik eigenhandig de 1-0 achterstand ombuigen in een 1-3 voorsprong: het linkervoetje bleek kwikzilver gistermiddag! Heb wel enkele malen twee keer gescoord (vrije trappen en penalties meestal, maar een enkele keer ook koppend) maar drie in één match was me nog nooit overkomen.
Hoewel ik vrees nu nooit meer te mogen terugkeren in mijn favo-achterlinie zweef ik nu nog even van sportief geluk....