Steel het rambam!

Nee, niet krijgen: stelen!
Zeven geluidjes had ie: twee in de rammelende kettingkast, 1 bij de linker krengspie, ook de rechtertrapper maakte geluid. Voeg daarbij het zadel en het achterspatbord en je begrijpt dat het een feest der herkenning was voor mijn straatgenoten als ik weer langs kwam fietsen.
Buurman Herman hoorde mij altijd 's nachts thuiskomen van de DJ-avonden: "Het was weer knap laat, buur" was dan het commentaar. Gisteren hoorde hij me niet: vermoeid sjouwde ik met twee koffers vol cd's en een accessoire-tas langs zijn huis onderweg naar mijn bedje. Herman hoorde niets, want mijn fiets zetelde onder andermans kont. Wiens weet ik niet, maar deze bijziende dief heeft het in ieder geval nodig gevonden vannacht bij Dada mijn 14-jaar oude trouwe blauwgrijze Batavus Barcelona van eigenaar te doen verwisselen.
En ik hoorde zo bij dat ouwe rambam. Die doortrapte als je optrok, die bij vlagen een slinger leek te hebben maar nog altijd perfect uitgelijnd mij de handen los deed doen. Die zo trots was op zijn twee ingekraste postcodes. Die bij mij hoort en niet bij een of andere dranko die niet naar de Risdam wilde lopen..
Vaarwel, beste Barcelona, ik heb van je genoten.