pa zww
Originally uploaded by begt.
vanmorgen, iets over half acht. Net als vijfentwintig jaar geleden was ik op weg naar mijn werk. Net als vijfentwintig jaar geleden was het fris, erg fris.
Toen echter werd ik, eenmaal gearriveerd op mijn werk, direct weer weggestuurd. Het bericht dat het vermoeide lichaam van mijn vader op dat moment zijn laatste adem uitgeblazen had, verwarde me.
Het troostte me, omdat de pijn van de in hem voortwoedende kanker nu eindelijk voorbij was.
Het sterkte me, omdat ik in de wake twee nachten daarvoor nog zo'n ontwapenend "opgroeiende zelfstandige mannen"gesprek met hem had gehad.
Het schokte me omdat mijn arme moeder er nog niet aan toe was om hem los te laten. Het verdroot me omdat ons gezin nog heel veel van elkaar nodig had en dus nog niet zonder zijn wijze, nuchtere inbreng kon.
Vijfentwintig jaar geleden alweer. Eenieder van ons is zijn jeugdigheid en zijn onschuld wel zo'n beetje kwijt; wat gebleven is is een ijzersterke familiaire band en een diep respect voor een liefhebbende vader-rechts op de foto als reeds jong rokend menneke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten