Geen bal an

Kmoet vandaag een toernooitje voetballen en gek genoeg zie ik er op een of andere manier tegen op. Het is namelijk een memorial-toernooi, ter ere en nagedachtenis van mijn vriend en buurman Erwin.
Erwin was een begenadigd spits, tot in de veteranencategoriën was ie jaarlijks regio-topscorer. Erwin was een begenadigd nazitter, een man met een vlotte babbel.
Erwin was boven dit alles man en vader in een fantastisch gezin, dat nu -ruim een half jaar na dat verschrikkelijke gebeuren- nog steeds ontworteld, stuurloos en in diepe pijn is.
En dáárom doe ik mee. Om te laten zien dat ik die pijn deel, en waarschijnlijk nog een stuk of tig mensen die het allemaal maar middels een triviaal spelletje van zich af trappen.
Scoren zal ik niet, maar verdedigen zal ik m zeker!