Onder de indruk van deze film thuisgekomen: wat een prachtige botsing der werelden, wat een sensuele schoonheid in de film. En wat een fijne illustratie van de worsteling van een volk om met het ene been in het religieuze verleden te staan, terwijl het met het andere been mee wil met de hippe, ontremde westerse mentaliteit.
Ik kan u zeggen: elk van beide werelden heeft pro's, wat je er ook over zegt. Wat lastiger is , is dat een microkosmos niet functioneert als daarin grote verdeeldheid heerst.
De microkosmos in deze is het gezin waarin de jongedame Atafeh opgroeit. Zij is een vrijgevochten meid van ongeveer 18, die net als miljoenen van haar leeftijdsgenoten wil uitgaan, wil drinken/blowen/roken en die de sexualiteit wil ontdekken. Zij doet dit alles samen met hartsvriendin Shireen. Er is muziek in huis, sluiers ontbreken : de stemming is redelijk mondain.
Totdat verloren zoon Mehran terugkeert en duidelijk laat zien dat ie een tik van de religieuze molen heeft meegekregen. Zusje wordt gecorrigeerd en gecontroleerd, vader wordt mentaal bewerkt en langzaam wordt duidelijk dat er in het gezin keuzes worden gemaakt.
De film loopt langs de ader van dit gegeven, maar de hoofdmoot wordt gevormd door de afstotende werking maar vooral de aantrekkingskracht tussen de twee vriendinnen. Mooie meiden, in de volle bloei, die het adagium " je bent jong en je wilt wat" behoorlijk op elkaar uitleven. Prachtig in beeld gebracht, dat ook nog s.
Sterke arthouser, maar ook wel een coming-of-age én een wereldfilm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten