Dat mijn eerst bekeken film van 2012 niet in een zaal maar thuisbijdebuis zou plaatsvinden, is welllicht een teken voor de kalme manier waarop ik t jaar opstart. Er komt vanzelf weer een nieuwe reeks verse films, ik begon met 2 oudjes.
Kate Winslet is altijd +1 . Dat , en het gegeven dat deze film óók speelt in een niet nader te noemen Amerikaanse buitenwijk in een niet nader te noemen tijdperk, geeft al aan dat het om kleine-burger-problematiek gaat. En daarin blonk Kiss-me-Kate al eerder uit.
In dit geval: slome buitenwijk wordt opgeschrikt door de komst van een vrijgelaten kindermisbruiker. U kent de riedel: getver, dichtbij school en zwembad. Verontrust burgercomité etcetera.
Dwars daar doorheen loopt de lethargie van mevrouw Winslet , die geen aansluiting vindt bij de andere nietsnuttende moeders die de boel becommentarieren vanaf het bankje bij de speeltuin. En tja, dan komt er één vader tussen de moeders door en begint er een zwoel spelletje. En ook dáárvan heeft Winslet al laten zien dat ze er bedreven in is.
u snapt, ik vond de film vooral om haar draaien, maar ik vind r dan ook gewoon goed. Het gegeven rondom de delinquent wordt op een behoorlijke manier, niet senstioneel vormgegeven. Prima film. oudje, maar nog goed te doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten