Tja, dat moet je als arthouse-liefhebber ook allemaal maar verdragen. Films van 2,5 uur die eigenlijk zo een uur korter kunnen. Het vraagt om respect voor de filmmaker die de tijd neemt om zijn verhaal te vertellen. Dat lukte bij deze, maar ik zou volgende keer graag met de regisseur tot een compromis komen.
Voichita is een jonge vrouw die is ingetreden in het klooster. Haar devotie valt op , ze wordt alom gewaardeerd bij collega-zusters en bij de "papa" en de "mama" die het klooster runnen.
Ze krijgt bezoek, haar jarenlange vriendin Alina komt uit Duitsland over. Al spoedig blijkt dat Alina hoopt dat ze Voichita kan overhalen met haar mee te gaan naar de nieuwe wereld, waar banen en geluk voor het opscheppen zou liggen. Voichita volhardt in haar geloof, Alina krijgt een moeizame positie in het klooster omdat men niet overtuigd is van haar reden om daar te blijven hangen.
Als het Alina allemaal te lang duurt en het haar daarmee te machtig wordt, draait ze door. Zij wil alles doen om haar vriendin te "redden" en uit de streng-religueuze wereld weg te voeren, de zusters en de priester denken echter dat zij om andere redenen daar zit: probeert zij het geloof te ondermijnen en is zij daardoor een duivelse verschijning? Ze dient gered, de duivel dient te worden uitgedreven.
Wat is sterker: de wereldlijke wens of de volhardende religie?
De regisseur overigens, dat is dus écht een Oosteuropese grootheid he. ik zeg alleen maar "4 maanden, 3 weken, 2 dagen"...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten