Voor films als deze is de term "pretentieloos" uitgevonden. Geheel niets mis mee, vrouwlief en ik hadden een fijne filmavond in een koele filmzaal. We hadden beiden ons plezier gehaald uit voorganger "Bienvenue chez les ch'tis" en gaven onszelf dus ook gemakkelijk aan deze over.
Welnu: hij is niet van het niveau van de voorganger, maar bevat voldoende komische momenten en fijne atmosfeer om goed vermaakt uit de zaal te komen. Een bevriende filmliefhebber omschreef het als ""Franse Flodder" maar zelf vind ik de humor van een net iets hoger niveau dan van de Nederlandse succesreeks.
Valentin is een succesvolle ontwerper en leeft samen met zijn koele muze Constance het highsociety-leven van Parijs. Vernissage hier, openinkje daar, tentoonstellinkje elders. Chique appartement, alles cool. De gossipbladen slikken zijn verhaal van selfmade man, van weeshuis tot celebrity, als zoete koek.
Zijn broer heeft minder succes. Drankproblemen, trailertrash en zo. Als het water hem tot de lippen stijgt, besluit hij zijn broer om financiële steun te vragen. Probleempje is dat de broer het bestaan van welk familielid dan ook steeds openlijk ontkent. Broer bedenkt een plan: hij speldt zijn moeder op de mouw dat ze haar 80e verjaardag in Parijs gaan vieren, bij Valentin. Ze overrompelen daartoe de opening van een tentoonstelling van diens hand en de commotie is daar.
Valentin vlucht, wordt aangereden door een auto en belandt in het ziekenhuis. Daar blijkt hij een dusdanige hersenbeschadiging te hebben opgelopen dat hij zich alleen nog zijn jeugd herinnert. Precies, die jeugd in die trailertrash-regio, met dat vreemde dialect en die asociale mensen.
Met man en macht wordt - aan beide kanten - gewerkt om Valentin weer terug te brengen naar het heden (al is het voor sommigen stiekem wel lekker dat ie in het verleden leeft).
Met : Dany Boon, Line Renaud , Laurence Arné , Valerie Bonneton , Pierre Richard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten