18 januari 1982: Begt is zowaar een dagje ziek thuis. en thuis is dan zomaar weer een keertje het ouderlijk huis. Moedertje zou m eens goed verzorgen.
19 januari 1982: Begt gaat weer naar zijn werk en belooft zijn moeder te bellen over zijn keuze of hij weer naar zijn eigen kamer gaat of dat ie naar "huis" komt.
Tis fris winterweer, broer D is thuis met vorstverlet. Zo fris is het weer dat mijn moeder besluit de fiets te pakken om 13 km verderop in de "grote stad" inkopen te gaan doen.
Begtje heeft -toevallig met broer Ger- pauze gehad en wil de foon pakken om moe te vertellen dat ie niet thuiskomt, t gaat allemaal wel. Maar wat is dat? Overal briefjes op zijn bureau: naar huis bellen. broer P bellen.
Geschrokken probeert hij het, maar komt er niet door. Broer G zegt: ik doe het wel even op mijn plek. Drie minuten later komt ie terug, zakt in elkaar en kan in tranen nog net uitbrengen: Je moeder is dood!
mijn moeder blijkt, tijdens die heerlijke fietstocht, van de fiets gezakt te zijn na een bekende toegezwaaid te hebben. Die ziet haar vallen, rent er op af maar het blijkt al te laat. Acute hartstilstand!!
23 jaar geleden alweer, nog steeds mis ik haar regelmatig. Zo zeker als Begtje hier af en toe schrijft is ie natuurlijk niet altijd!!
Dit verhaal is opgepend uit diep respect voor mijn moeder!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Detroit - Kathryn Bigelow
Detroit op IMDb (7,3) Detroit op Moviemeter (3,36) Nog even heftig als de eerste keer dat ik deze film zag. Goed om deze nog een keer opni...
-
de verkiezingen van gisteren tonen aan dat ons land zichzelf definitief de vernieling in heeft geholpen. de gespletenheid is dermate groot d...
-
The Zone of Interest op IMDb (7,9) The Zone of Interest op Moviemeter (3,68) Deur in huis: wat Glazer hier neerzet, is fenomenaal. Nee, d... -
Poor things op IMDb (8,4) Poor Things op Moviemeter (4,10) De eerste de beste kans na mijn vakantie aangegrepen om deze te gaan zien. Ben ...
5 opmerkingen:
hou dat vast, paul, dat gevoel is belangrijk.
ik beschouw het nu langzamerhand als een voorrecht dat ik op zo'n eervolle manier mag terugkijken op wie mijn ouders waren...
Klinkt misschien raar, maar ik kan er wel jaloers op worden, dat je haar zo mist. Dan heeft zij veel voor je betekent en doet dat eigenlijk nog.
Was het niet veel pijnlijker geweest als je had beseft dat je je moeder eigenlijk helemaal niet mist?
Ze moet dus wel een kanjer zijn geweest als ze 23 jaar later nog altijd aanwezig is. Sterkte, maar koester ook die mooie herinningen.
Peter
Hadibert. Ik kom net thuis van een avond bridgen. Wij (nummer 1) moesten tegen de nummer 2 en wonnen dik, zodat we nog steviger bovenaan staan. En ik denk dan nog steeds aan mijn moeder, die ook de jouwe was. Ik was vandaag de hele dag alleen thuis en heb een paar keer tegen haar gepraat. "Moe, ik ga vanavond winnen." Ze was dol op kaarten. Dat is erfelijk...
wow, daar word ik even stil van.
Ik kan me nog niet voorstellen hoe het is zonder mijn moeder, maar dat je haar nog steeds mist, ja, dat kan ik me levendig voorstellen. verder even geen woorden dus....
lief, al jullie reacties. Dat geeft aan dat mijn moeder leeft, al is het dan in mijn - en voor nu ook in jullie-gedachten.
Vooral leuk vind ik het dat broer Anonymous ook langskomt! En dat ie gewonnen heeft op moe's verjaardag.
Ik werd gister in de stad ook al aangesproken op deze tekst, vriendje Jurian omhelsde me helemaal vanwege de persoonlijke tekst.
Dank, allen!!
Een reactie posten