Schitterend onderwerp! Historisch, psychologisch, beetje filosofisch en veel psychiatrisch. Met dat soort verwachtingen ging ik de antieke Movies- zaal 4 in.
Op de lezer af: die verwachtingen maakt de film mij niet waar. Het kan zijn dat ik in het begin al te scheef op mijn stoel ging zitten door de amateuristische weergave van een dame in psychische nood: de toch al griezelige Keira Knightley doet een staaltje overacting dat het psychiatrie-item in hoge mate belachelijk maakt.
Later wordt de film wat normaler, vooral naarmate de dame die zij speelt wat normaler wordt. Dan wordt het een interessant spel en dáár zit de kracht van de film.
Carl Jung is een jonge psychiater op weg naar grote naam en faam. Hij zoekt aansluiting bij de revolutionair denker Sigmund Freud die op dat moment de grootste in zijn vakgebied is. interessantste case die beiden in hun verklaringen van de psyche vanuit seksuele vraagstukken onder handen krijgen is die van Sabina Spielrein, een veelvuldig mishandeld meisje dat tevens een briljante psychiatrie-studente blijkt.
Jung behandelt haar, ziet kansen tot normalisatie en gaat voor zijn therapie te rade bij meneer Freud in Wenen. Een teacher and pupil-verhouding ontstaat, die gewaarborgd blijft zolang Jung niet boven de meester uitstijgt. En boven zichzelf.
Dat laatste stuk is met afstand het interessantste stuk van de film, mede door goed acteerwerk van opnieuw Michael Fassbender en Cronenberg's hofacteur Viggo Mortensen.
De film is een atypische Cronenberg, wellicht daarom dat ik er iets meer van verwachtte.
Oordeel zelf, al is het maar om uw kennis van psychiatrie (en van debating) op te krikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten