Kritieken op/over deze film gingen alle kanten op. Zelfs de goede. Ik zit in dát kamp, ik vond het een veelzeggende film. Je kunt uiteraard melden dat het plat is, dat het een te groot mer à boire van luxe merken is, dat de kinderen in de film te eendimensionaal worden neergezet.
Maar je kunt ook zeggen dat de film ten eerste een weergave is van de rauwe realiteit van de jongeren van nu, één waar status en heldendom worden afgemeten aan bezit en aan luxe en aan de aanwezigheid op de juiste party. (Scholieren zat tegenwoordig, die moeten opboksen tegen de eis om met de nieuwste Nikes, de hipste G-star kleding en de hoogste Manoukian-hakken het schoolplein op te lopen).
Mijn conclusie was dat de film aantoont dat klasseverschillen altijd zullen blijven bestaan: als je als would-be een poging doet om een niveautje hoger te komen, zul je aan het eind bedrogen en alleen overblijven.
Precies dat is wat hoofdpersoon Mark in de Sofia Coppola-productie overkomt. Vanaf zijn eerste dag op een dropout-middelbare school wordt hij ingepalmd, nee : laat hij zich inpalmen door dametjes die louter luxe en plezier nastreven. Mark gaat, in de wil om geaccepteerd te worden, er vol in mee en faciliteert de inbraken in de luxe sterrenvilla's rond Hollywood die de dames moeten voorzien van dure spullen. Spullen die de Paris Hiltons en Orlando Blooms van deze aarde toch niet zullen missen, zo is hun denkwijze.
Het "OH - MY - GOD " is niet van de lucht als de dames een orgastische wandeling door klerenkasten en schoenenrekken van de sterren maken. En u snapt: bedrog komt altijd uit.
Ik zeg dat Sofia Coppola er opnieuw in geslaagd is om een sterk portret van eenzame levens en gesneefde idealen neer te zetten. Ik ben, denk ik , wel fan van haar manier van filmen. En wat zet ze opnieuw een heerlijk vette soundtrack onder de beelden, mag ik dat ook even zeggen?
Goede film, kan heel geen kwaad als je deze gaat zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten