Allemaal, denk ik. Ik geloof niet dat ik een film van deze regisseur heb gemist, voorzover ze in Europa uitgebracht zijn. Hij begon met een zwaar stempel als maatschappijkritisch filmer (Het Rode Korenveld en Ju dou) maar werd later een geaccepteerde en gegoede burger die zelfs de openingsceremonie van de Peking- Olympische Spelen mocht regisseren.
Hij lijkt nu voorzichtig te proberen om weer iets over de Chinese geschiedenis tegen het licht te houden, maar slaagt daar in deze film maar mondjesmaat in.
Docent Feng is een vrouw van middelbare leeftijd. Zij (een rol van de fraaie Gong Li) leeft al een jaar of tien zonder haar man, die tijdens de Culturele Revolutie in een werkkamp is gezet wegens kritisch gedrag. Als manlief daar vervolgens ontsnapt en haar thuis opzoekt, kost het haar de band met haar dochter. Deze is gehersenspoeld door de wensen en eisen van de machthebbers en zorgt er dan ook voor dat haar vader weer wordt opgepakt, na een heftige strijd waarbij ook moeder een forse deuk oploopt.
Enkele jaren later, de Culturele Revolutie is ten einde en Yu Yanshi, de man, probeert weer thuis te komen. Er is echter veel veranderd: dochterlief woont na het gebeurde niet meer thuis en vrouwlief blijkt te dementeren. Ze herkent haar man niet meer, die moet dan ook vele pogingen doen om in het leven van zijn te herintreden. De pijn en het gemis zijn voelbaar, maar hij vindt een creatieve manier om zich in het leven van zijn gemankeerde vrouw belangrijk te maken.
Fraaie beelden weer volop, maar dit is niet een klassieker in de reeks Korenveld, Dou, Red Lantern of Flying Dagger. Ik verliet ietwat onbevredigd de zaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten