Aan de titel ziet u het al: deze muziekdocu (afgelopen weekend op de NL-TV) belicht slechts één deel van de carrière van James Brown.
Brown is de man met een aantal bizarre records op zijn , eh..., record: hij is niet alleen de meest gesamplede muzikant ooit, hij is ook nog eens de man met meer bijnamen dan Michael Jackson.
De bekendste daarvan zijn "Godfather of soul", "The hardest working man in showbusiness"en die ene die deze film zijn titel geeft.
Wat de docu boeiend maakt, is niet alleen de ontwikkeling van zijn artiestendom, er zitten ook een aantal serieuze doorbraken in: van een serieus strijder voor zwarte mensenrechten verwordt Brown tot een politiek hulpje van de rechtse president Nixon. Hij denkt daar goed aan te doen maar vervreemdt zich van zijn eigen gekleurde achterban, die ooit zo dapper met zijn "Say it loud, i'm black and i'm proud" meebrulde.
De andere belangrijke doorbraak is natuurlijk het ontstaan van de funk: door een enorm goed gevoel voor het inhuren van de juiste muzikanten omringt Brown zich met mensen die een compleet nieuwe muziekstijl weten te slijpen uit de soul en rhythm & blues : the Funk phenomena. Prachtig zoals dat in deze docu wordt verbeeld.
Daarnaast worden in deze uurtjes nog even fijntjes de invloeden van James Brown aangestipt: zonder hem geen Prince, zonder hem geen moonwalk en andere Michael Jackson-pasjes. De wervelwind op het podium kende zijn gelijke niet.
Heel slim eindigt de docu voordat Brown echt een nare man wordt, met zijn rare boetes voor zijn medewerkers, met zijn misdragingen tegen zijn vrouwelijke partners. Deze doc is gemaakt ter verheerlijking en daar gaan we het - heerlijk - mee doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten