Larmoyante film. Maar daar is in dit geval geheel niets mis mee. Schaamteloos werkt deze film op uw gemoed, u wordt alle kanten op geslingerd. Van ergernis over het irritante tiepje dat Gloria Graham is, via ontroerd over de begripvolle ouders van haar vriendje Peter naar verdrietig en zelfs ontdaan over het slopende proces dat de hoofdrolspeelster meemaakt. Overal zit warmte, in deze film. En dat maakt hem heel prettig te aanschouwen. Daar komt bovenop dat er ijzersterk geacteerd wordt, bij vlagen memorabel zelfs. Sterke film, dus.
Peter Turner is een Brits kruimelacteur die plots kennismaakt met een heuse wereldster. Deze Gloria Graham zit in de nadagen van haar carrière, maar ooit straalde zij met in de linkerhand een Oscar en in de rechterhand een sigaret die zij op de filmset deelde met Humphrey Bogart. Ze is inmiddels op leeftijd en kan dat maar niet onder ogen zien. Nog eenmaal wil zij Shakespeare spelen in een Engels theater, liefst zelfs de rol van de jonge Julia. Ze huurt een appartement waar Peter haar buurman is. Langzamerhand komen de twee nader tot elkaar en ontstaat er een (ongelijke) relatie. Zowel op carrièrevlak als op het vlak van levenservaring kan Peter niet aan haar tippen, maar zijn liefde voor haar staat buiten kijf.
Door de grote verschillen loopt de relatie uiteindelijk op de klippen, maar pas enkele jaren later ontdekt Peter waarom: Gloria was destijds al ziek. Ze komt nu naar Engeland terug om zich door Peter en zijn liefdevolle moeder Stella te laten verzorgen. Het zet druk op het Turner-gezin , er ontstaan kleine ruzies maar ze willen in hun zorgzaamheid van geen wijken weten. Het duurt lang voordat Gloria inziet dat ze dit niet allemaal van deze familie mag vragen. Peter zal moeten leren loslaten, net zoals zijn ouders dat trouwens moeten. Gloria moet er zelf doorheen.
Fantastisch acteerwerk, van Julie Walters en Jamie Bell maar vooral van Annette Bening. Haar mimiek is onovertroffen, prachtig geeft ze de onttakeling van schoonheid weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten