Waar is de brille van Fatih Akin gebleven? De man won mij voor zich met "Gegen die Wand" en - in iets mindere mate "Auf den anderen seite".
Maar gisteren stelde hij me ongelooflijk op de proef. Meermaals de aanvechting bestreden om de zaal te verlaten, uiteindelijk niet gedaan. Maar het had heel goed gekund en misschien zelfs gemoeten. Met deze film voelde ik geen enkele verbintenis, louter irritatie en bij vlagen zelfs walging. Het is nihilisme, misogynie en geweld. Nergens een sprankje hoop, nergens een oplossing. Echt, ik kan heel veel hebben qua scenes maar dit heb ik toch echt niet vaak gezien.
Maar gisteren stelde hij me ongelooflijk op de proef. Meermaals de aanvechting bestreden om de zaal te verlaten, uiteindelijk niet gedaan. Maar het had heel goed gekund en misschien zelfs gemoeten. Met deze film voelde ik geen enkele verbintenis, louter irritatie en bij vlagen zelfs walging. Het is nihilisme, misogynie en geweld. Nergens een sprankje hoop, nergens een oplossing. Echt, ik kan heel veel hebben qua scenes maar dit heb ik toch echt niet vaak gezien.
Fiete is een in vele opzichten mislukte man. Dat ie het niet getroffen heeft met zijn uiterlijk, daar kan ie niks aan doen. Aan zijn wereldbeeld, aan zijn vrouwenhaat, aan zijn alcoholisme en aan zijn zelfzorg echter des te meer. Fiete is een gedrocht, waar mensen - niet geheel onterecht- in een grote boog omheen gaan.
Hij begeeft zich daarom louter in kringen waar minstens zoveel kansarmen en kanslozen rondhangen: in de kroegen in Sankt Pauli, de hoerenwijk van Hamburg. Met enige regelmaat sleept hij een van de vrouwelijke bezoekers van café "Zum goldene Handschuh" mee naar huis. En dat loopt zelden goed af. Na de commerciële handelingen gaat hij zich doorgaans te buiten aan geweld tegen deze vrouwen, bijna altijd met fatale afloop. Hij demonteert de lichamen en slaat het restant op in zijn bergruimtes. Bezoekers die vragen waar de stank vandaan komt, verwijst hij steevast naar zijn Griekse onderburen die immers steeds "rare gerechten maken".
Na slachtpartij nummer zoveel komt er plots een kentering wanneer hij van zijn sokken gereden wordt als hij dronken oversteekt. Eenmaal in het gips besluit hij zijn leven te beteren: nieuwe baan, geen drank meer en wegblijven van de verlokkingen van dat rare café.
Het gaat eventjes goed, hij krijgt zelfs een vriendelijk contact met de schoonmaakster op zijn nieuwe werk. Helaas krijgt hij dat ook met haar man en al snel staat de boel weer op scherp.
Fiete is onverbeterlijk, Fiete is een hopeloos mens.
Hij begeeft zich daarom louter in kringen waar minstens zoveel kansarmen en kanslozen rondhangen: in de kroegen in Sankt Pauli, de hoerenwijk van Hamburg. Met enige regelmaat sleept hij een van de vrouwelijke bezoekers van café "Zum goldene Handschuh" mee naar huis. En dat loopt zelden goed af. Na de commerciële handelingen gaat hij zich doorgaans te buiten aan geweld tegen deze vrouwen, bijna altijd met fatale afloop. Hij demonteert de lichamen en slaat het restant op in zijn bergruimtes. Bezoekers die vragen waar de stank vandaan komt, verwijst hij steevast naar zijn Griekse onderburen die immers steeds "rare gerechten maken".
Na slachtpartij nummer zoveel komt er plots een kentering wanneer hij van zijn sokken gereden wordt als hij dronken oversteekt. Eenmaal in het gips besluit hij zijn leven te beteren: nieuwe baan, geen drank meer en wegblijven van de verlokkingen van dat rare café.
Het gaat eventjes goed, hij krijgt zelfs een vriendelijk contact met de schoonmaakster op zijn nieuwe werk. Helaas krijgt hij dat ook met haar man en al snel staat de boel weer op scherp.
Fiete is onverbeterlijk, Fiete is een hopeloos mens.
Het was even slikken, ik heb het twee uur doorstaan.
Met: Jonas Dassler ,
1 opmerking:
Een reactie posten