De Belgische gebroeders Dardenne hebben een reputatie. Een geweldige, dat zeker. Maar ook een die oordeelt dat hun films tamelijk zwaar op de hand zijn en altijd aan de kant van de maatschappij zit waar de klappen vallen. Daar is deze film geen uitzondering in en toch wrong er bij mij iets toen ik de zaal verliet. Voor het eerst had ik het gevoel dat de broers de zaken een beetje te simplistisch afschilderen, ik kon het niet helemaal plaatsen. Wellicht komt dat doordat dit hun eerste film is die door de filmkeuring op 6-jarige leeftijd is gezet. Misschien is de film meer als jeugdfilm bedoelt en wordt het geheel daardoor wat meer karikaturaal neergezet. Mijn eindconclusie: ik heb betere films van ze gezien.
Ahmed is een in vele opzichten schattig tienerjochie: nerd, krullebol, brilletje , schuchter maar slim. Je zou hem direct in je armen willen sluiten. Maar Ahmed wil dat allemaal niet: Ahmed stoot mensen af, deelt ze in in rein en onrein, geeft volwassen vrouwen geen hand en veroordeelt zelfs zijn moeder om haar levensstijl. U snapt: Ahmed is in de ban van de koran. Het is een buurtimam gelukt om het jonge jochie te winnen voor de zuivere zaak: wanneer straks de jihad komt, moet Ahmed klaar zijn voor de zuivering van de kaffers. Het is retoriek die we kennen uit de radicaal-islamitische hoek, maar het is schokkend om te zien hoe die morbide rechtlijnigheid door een jong knulletje kan worden geïnterpreteerd. Tuurlijk is die omgekomen neef een grote held, hij stierf voor de goede zaak. Natuurlijk is er een groter doel en natuurlijk zijn die uren op school allemaal bijzaak in vergelijking met de uren die aan bidden en koranstudie kunnen worden gespendeerd.
De imam heeft Ahmed wijs weten te maken dat zijn lerares Ines een onreine is, een gevaar. Ze geeft lessen Arabisch in de buurt, terwijl iedereen weet dat je het Arabisch uit de koran moet leren in plaats van uit liedjes en boeken. Doordat deze gruwelijke mening post vat bij de jonge radicaal is er al snel maar één oplossing mogelijk: Ines moet dood. En hij zal dat voor zijn imam (beter nog: voor de profeet) gaan oplossen. Mes in de sokken gestopt en op naar een afspraak met de juf. Gelukkig is hij onhandig en te weinig doortastend, waardoor de juf de aanslag overleeft. Ahmed belandt in jeugddetentie en in de zware jeugdzorg. Er lijkt gaandeweg loutering en besef te komen wat hij heeft geprobeerd te doen. Lijkt, merken we, want in zijn achterhoofd spookt nog steeds die opdracht. Welke richting kiest hij: wordt hij strijder of laat hij zich vermenselijken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten