I don't feel at home in this world anymore op Moviemeter (3,09)
Indie zoals indie bedoeld is: een fijn klein verhaaltje, gemotiveerde acteurs en een afwijkende aanpak. Deze film won in 2017 een aanmoedigingsprijs op het befaamde Sundance-festival, voor mij reden om aan te klikken.
Het gaat niet goed met Ruth: ze baalt van haar slovende baantje als verzorgende in een tehuis voor ouderen, ze baalt van de hondenpoep in haar tuin, ze baalt in het algemeen. Dat wordt allemaal nog eens verergerd wanneer er bij haar ingebroken wordt. Haar meldingen bij de politie geven haar nou niet bepaald het idee dat die er voortvarend mee aan de slag gaan, ze voelt zich - ook hier - als een nummer behandeld.
Wanneer ze de volgende dag achterin de tuin een voetafdruk ontdekt (die volgens haar zeker en vast tot de aanhouding van de inbreker zal leiden) begint ze haar eigen onderzoek. Ze maakt een afgietsel en stapt opnieuw naar de politie, waar ze opnieuw geschoffeerd wordt. De maat is vol. Samen met een excentrieke buurman Tony (overigens mede aansprakelijk voor de rondslingerende hondenpoep) gaat ze op onderzoek uit: haar gestolen laptop wordt elders in de stad tot leven gewekt , waarop Ruth en Tony naar dat adres rijden. Heldhaftig vallen ze het huis binnen, eigenen ze zich de laptop toe. Het blijkt echter de start van een bizarre zoektocht naar drie tamelijk slecht opererende criminelen.
Met: Melanie Lynskey, Elijah Wood,
FIN - song : Judi & the Affections - Dum Dum de Dip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten