Boiling Point op Moviemeter (3,55)
Koken is topsport. Kijken is topsport.
Dat laatste gaat niet altijd op, maar in dit geval zeer zeker: wie deze film ziet, kan niet anders dan meegaan in de hoge snelheid, in de strak gespannen sfeer, in de constant voelbare dreiging en in de neiging tot het gebruik van krachttermen.
Dat is wat deze film met je doet: je wordt live de keuken ingezogen van een chique restaurant waarbij de gasten met hoge eisen binnenkomen en waar dus navenant hoge eisen worden gesteld aan het personeel.
In de film draait het om topkok Andy , die zich voor meer dan de volle honderd procent door de film heen stresst. Vanaf de eerste scene staat hij strak gespannen: al direct worden we deelgenoot van zijn onhandige gedrag als gescheiden vader die de zorg en aandacht voor zijn zoontje moet combineren met het leveren van dagelijkse topprestaties op culinair gebied. We geven hem het voordeel van de twijfel, hij lijkt duidelijk een "ruwe bolster, blanke pit"figuur die het ook allemaal maar goed wil doen.
We kijken anderhalf uur lang naar een mini-maatschappij: niet alleen de koks en restaurant-medewerkers worden op hun vaardigheden doorgelicht, ook de nukken en wensen van de restaurantbezoekers komen uitgebreid aan bod. Daarmee is de film zeer zeker geen reclame voor "werken in de horeca" , maar is hij net zo hard voor mensen die wannabe-culinair zijn, die zich influencer voelen of die zich op grond van een media-carrière de nodige arrogantie qua behandeling aanmeten. Met open mond (pun intended) kijk je naar een schitterend weergave van het gedrag van nep-mensen.
Razend knap hoe regisseur Barantini dat in anderhalf uur weet op te roepen, razend knap ook is de performance van hoofdrolspeler Stephen Graham. De film komt hoog in de top10-lijstjes van 2022, dat is zeker.
Met ; Stephen Graham, Vinette Robinson, Ray Panthaki, Jason Fleming
Geen opmerkingen:
Een reactie posten