"Tis een ziekte"

Normaal hek er een hekel aan dat mensen zo mopperen over de tegenvallende ervaringen van hun vakantie. Deze is echter zo grappig dat ik m wel even moet delen (daar komt bij: deze is ons zèlf overkomen).

Ik schreef al over het knusse hotelletje. Moegewandeld gingen we na de eerste dag ons bedje in, alles leek goed te werken. Leek...
Binnen het uur bonkte lief mij wakker: "moet je horen, ik kan hier niet van slapen". En verdomd, toen hoorde ik het ook. Naast ons lag een man dermate te snurken dat het leek alsof er een heel peloton soldaten over een brug marcheerde. Die man moet sogges wel een zere neus hebben.
Normaliter heb je altijd wel wat bijgeluiden maar dit was inderdaad heeel extreem. vanaf dat moment sliep ik dus ook niet meer. Lief verplaatste het matras naar de doucheruimte, maar bleek het ook daar nog te horen.
Wat geklop op de muren, op een gegeven moment een boze klop terug. Uiteindelijk sliep ik nog een uur of drie vier, lief redde het op haar andere locatie uiteindelijk nog een uur of twee drie.
De volgende ochtend stond buurman al klaar toen wij de deur openden. "Of wij geklopt hadden". JA, was ons antwoord, en hij wist vast wel waarom. Zijn antwoord was dat ie echt al allerlei specialisten was afgeweest maar dat ie dan geopereerd moest worden. "tis een ziekte" was zijn gevleugelde dooddoener. Onze opmerking dat ie zulks vooraf had mogen melden bij de reservering, om zo een aparte kamer te krijgen, kwam niet aan. Zijn partner, een minstens zo begaafde variant van mevrouw Tokkie, meldde vervolgens dat het niet netjes was om te kloppen op de muur "want nu lagen er immers vier mensen wakker".
Ter compensatie bood hij ons nog oorpluggen (zgn. herriestoppers) aan, "die hielpen bij de schietvereniging ook" zei ie...

Gelukkig snelden de hoteleigenaren ons te hulp en kregen we per direct een kamer op een andere verdieping. Achteraf haal ik mijn neus er dus voor op....