Zonde, zonde. wat zijn we toch een overdreven nuchter volkje!
Gistermiddag maar met zijn 7 'en in de filmzaal bij de magische, welhaast surreële jeugdfilm "Opal Dream".
Ontzettend jammer dat we zogenaamd met de poten in de klei staan, met de benen op de grond enzo. Het ontzegt ons de kansen op de mogelijkheid om af en toe eens met een onwerkelijke, doch daardoor verfrissende blik naar de mensen om ons heen te kijken.
Ik moest even sniffen, de operateur stond een traan weg te pinken en zelfs mijn oudste dochter was enige tijd sprakeloos. Smooi!
Film is toch nog steeds een heerlijk medium.
2 opmerkingen:
Hoe werkelijk is werkelijk werkelijk?
Tijd voor Opal Dreams?
Ik ga het eens proberen!
zeker doen, vinden jouw kinderen ook zeker bijzonder.
Een reactie posten