Stukgespeeld hebben we ze, de twee eerdere Kirikou-films. Mijn dames waren nog klein en hadden een enorme vereenzelviging met deze kleine held, die weliswaar wijsneuzerig maar immer oplossingsgericht was. Hij was een zegen voor zijn dorp en dat kwam bij de jongedames bij mij op de bank zeer goed over.
Voeg daarbij dat het ook nog eens exotisch en schitterend getekend is en je snapt de vervoering. De aangename verrassing die over me heen kwam toen ik zag dat er vorig jaar een nieuwe film was verschenen, droeg ik dan ook over aan mijn jongste, we keken hem samen op de bank.
Natuurlijk, mijn dochter is ouder en ik kijk ook anders naar de filmbeleving van mijn kinderen. Dus glimlachen we wel bij deze nieuwe verhalenreeks, maar hebben we niet meer de spanning en de herkenning uit hun peuter-kleutertijd. Nog immer redt onze driftig trippelende held zijn dorpelingen in nood, nog immer is de heks Karaba een onuitstaanbaar dictatoriaal wicht dat het leven in de omgeving ontwricht, nog immer lopen de lendedoekendames de hele dag eten te maken en wijsheden te debiteren. Het is dus nog steeds leuk om naar te kijken. Hebt u jonge kinderen en wilt u ze eens een ander type animatie dan de Disney- en Pixar-reeksen voorschotelen, kies dan eens voor een van de drie Kirikou-films. Het is goed voor hun ontwikkeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten